Ten sam link zamieszczony w moim poście 12 linijek wyżej, tam, działa
ale wielkie dzięki za twój w którym znalazłem brakujące zdjęcia: 18,28; 18,29; 18,30.
Ten sam link zamieszczony w moim poście 12 linijek wyżej, tam, działa
Nie wiedziałem, że to ten sam, bo w tym niższym brakowało wewnętrznej części adresu i nie mogłem porównać.
Gdy podajesz link, który jest długi, to oprogramowanie zapisuje go sobie (w kodzie) w pełnej postaci, a wyświetla jego wersję skróconą symbolizowaną wielokropkiem wewnątrz linku.
Wersja pełna tamtego linku wygląda wewnętrznie (w kodzie) tak:
a w tekście postu jest skracana do:
http://architekturmuseum....ichselm%FCndung
Jeżeli skopiujesz teraz taki link z tekstu postu przez zaznaczenie i polecenie kopiuj lub Ctrl-V i wkleisz go w inne miejsce, to w kodzie pojawi się również ta skrócona wersja, która nie może prowadzić do strony docelowej. Nie można też porównać takiego linku z innym linkiem.
Aby powtórzyć długi link w innym miejscu należy kliknąć go prawym klawiszem myszy i wybrać z menu kontekstowego kopiuj adres odnośnika, a potem wkleić.
Ten problem się nie pojawi, gdy link jest krótki i do prezentacji w tekście postu nie jest skracany co widać po nieobecności wielokropka. W kodzie i na ekranie taki link ma tę samą postać i można go kopiować na oba sposoby.
_________________ Tanie nie może być dobre, drogie nie musi.
Jak juz mowilem: ja bym wolal "Blick zur Nehrung", a jeszcze lepiej jest "Blick auf die Nehrung".
"Blick nach der Nehrung" moze sie mowilo 100 lat temu.
Na stronie Pawła Buczkowskiego: http://www.zulawy.info/miejsce_02.htm
jest relacja: "Tak opisywał powstanie wyspy Heinitz Albert Pohl w „Z zapisków Nickelswalde”."
Cytat:
„Promienie słoneczne oświetlały ostatnie lody, które przez stare ujście Wisły koło Neufähr [Górek] spływały do morza. (...) Prędkość rzeki była ustalona w granicach 7 - 8 węzłów. W okolicy Plehnedorf [Pleniewa] niemożliwym byłoby przepłynicie rzeki łódką, gdyż utworzyły się tak silne wiry, że zostałaby natychmiast przewrócona i zdruzgotana. (...) Inżynierowie, kupcy, przemysłowcy, większość z małżonkami, oczekiwali w napięciu na historyczny moment oddania przekopu. (...)
Na najwyższym wzniesieniu wydmy w Nickelswalde [Mikoszewie] zbudowano prowizoryczny domek z drągów sosnowych, służący jako schronienie pana nadprezydenta i jego świty. Rów oddzielający przekop od morza miał około 1 metra szerokości. Wokół na usypanym pagórku zgromadził się tłum ludzi. Na początku stali różni prominenci, dalej zwykli ludzie. Pięknie wypolerowany i ozdobiony kwiatami szpadel został wręczony nadprezydentowi Gosslerowi, aby ten dokonał uroczystego przebicia nowego ujścia Wisły. Ze słowami: Błogosławię to wielkie dzieło prowincji zachodniopruskiej, nadprezydent uczynił pierwszy sztych szpadlem, po czym uniósł go w górę, co tłum przyjął z wielkim entuzjazmem. W tym momencie na prawym brzegu ruszyło z kopyta 50 furmanek, które dotychczas odgradzały groblę od gapiów. W pośpiechu, z woźnicami strzelającymi z batów na wiwat, opuściły one rejon grobli.
Najpierw powoli, leniwie zaczął płynąć strumień wody przez uczyniony otwór, dzięki temu można było opuścić groblę. Napór wody z minuty na minutę stawał się coraz większy i otwór poszerzał się. To z lewej, to z prawej strony spadały masy piasku do syczącej i bulgoczącej rzeki. Po upływie pół godziny, metrowej wysokości fale przewalały się w miejscu, gdzie poprzednio była grobla. Szerokość ujścia wynosiła już 60 metrów. Następnie napłynęły kry lodowe i ujście z każdą chwilą stawało się coraz szersze. Poziom wody w kanale obniżał się bardzo szybko i osiągnął 4,43 m.
O tym, jak dokładne były przewidywania kierownictwa budowy, co do następstwa wydarzeń, można przekonać się śledząc następujące dane: ogodzinie 15.45 dokonano przebicia grobli, o 16.15 otwór miał już szerokość 80 metrów, o 17.30 dotarła pierwsza partia lodu, o 19.00 otwór miał już kilkaset metrów szerokości. Na drugi dzień o 9.00 rano rwący prąd podmywał coraz więcej piasku brzegów. Szczególnie niebezpiecznym stało się zbliżanie do brzegów, dlatego też żandarm z Kleinplehnendorf [Małe Pleniewo], który właśnie objął służbę, z wielkim wysiłkiem powstrzymywał dzieci i dorosłych przed zbliżaniem się do niebezpiecznego rejonu. Prowizoryczny domek z sosnowych drągów, który jeszcze przed południem znajdował się 20 metrów od brzegu, a po południu zaczął się coraz bardziej pochylać, w godzinach wieczornych stoczył się do wody. Głębokość wody wynosiła od 3 do 5 metrów. W dzień po uroczystym przebiciu wydmy uruchomiono o 3.00 po południu pierwsze połączenie z przeciwnym brzegiem. Łódź przewiozła przesyłki pocztowe, które już od piątku nie mogły być dostarczane na prawy brzeg”.
Pozwalam sobie załączyć fotki przełomu oraz śluzy Gdańska Głowa od strony Wisły i Szkarpawy (znalezione na stronie RZGW).Więcej fotek śluz na Wiśle na życzenie.
Zdjęcie z placu budowy z 10 sierpnia 1895 roku. Przekop już czynny od marca, ale widać, że prace ciągle w toku.
https://www.facebook.com/...&type=1&theater
Zdjęcie zrobione ze "starego", lewego wału Wisły (już) Martwej, koło Bollenbude (obecnie nie istniejące, należące do Błotnika).
Początkowo nie pasowały mi dachy budynków za lewym wałem. Dopiero porównanie z mapą z 1820 roku wyjaśniło, że to niebawem zlikwidowana zabudowa dawnego Letzkauerweide - Drewnica. Wysoki dach po lewej stronie zdjęcia to najprawdopodobniej Schusterkrug.
Wydaje mi się, że obecnie istniejący lewostronny wał Przekopu jeszcze nie istnieje, a jego rolę pełni stary, prawostronny wał Wisły Gdańskiej - Leniwki.
Mogę dodać, że odcinek Martwej Wisły od wału Przekopu do grobli w Szewcach już nie istnieje.
Został zarefulowany (zasypany) popiołami z elektrociepłowni dowożonymi barkami z Gdańska.
Służyła do tego pływająca stacja pomp. Na początku lat 90-tych została ona przebudowana,
i nazwana ELA. Znajduje się ona obecnie w Świnoujściu i właśnie z niej piszę tego posta
------------------------
A skoro już jesteśmy przy Przekopie - nie mogę się powstrzymać i dołączam link:
http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/6166
Są tam pracujące w między Przegaliną a Świbnem stare, parowe lodołamacze. To migawka z
PKF z 1950r. Lodołamacze już wtedy były mocno wiekowe, bo budowane były pod koniec XIX wieku. Na pewno zasługują na monografię. Były nieodłącznie związane z dolna Wisłą i Żuławami. Stanowiły część wielkiego hydrotechnicznego przedsięwzięcia jakim było ucywilizowanie ujścia kapryśnej Wisły
Kiedy w nocy 1 lutego 1840 r. Wisła Gdańska, zachodnia odnoga ujściowa rzeki, w wyniku zatoru lodowego przebiła się przez pas wydm na Mierzei w pobliżu miejscowości Neufähr i utworzyła nowe ujście do Bałtyku, zniknęło poważne niebezpieczeństwo nie tylko dla całej niziny, ale także dla miasta Gdańska. Wydarzenie to, wyjątkowe dla jednej z głównych rzek Europy, pozwoliło rozwiązać bieżący problem, ale w jego następstwie pogorszył się stan systemów odwadniających na całym obszarze nizinnym. Ponadto okazało się, że nowe ujście do Morza Bałtyckiego jest nieżeglowne. Wisła Elbląska - wschodnie ramię ujścia rzeki - zamulała się coraz bardziej, tak że już w latach 1845-50 trzeba było wybudować tzw. kanał Wiślano-Zalewowy przez Wielkie Żuławy, aby utrzymać połączenie żeglugowe z Gdańska do Elbląga i Królewca (dziś Kaliningrad). Przełom Neufährer (Wisły Śmiałej) pozostawał poza kontrolą ze względu na utrzymujące się niekontrolowane złoża osady i zwiększone ryzyko oblodzenia i powodzi.
Pomysł celowo zaprojektowanego, bezpośredniego ujścia rzeki do Bałtyku pojawił się stosunkowo późno, ponieważ prawdopodobnie początkowo nie liczono na to, że będzie to zasadnicze rozwiązanie problemów wodnych w dolnym biegu Wisły, a i możliwości techniczne nie były również wystarczające. Dwie główne trudności - ryzyko powodzi z powodu spływu lodu i wysokiej wody, oraz nieregularnych i niewystarczających głębokości wody - przez większą część stulecia zwalczano za pomocą planowych działań budowlanych, które rozpoczęły się w 1835 r. i trwały w pierwszej fazie do 1879 r., na co wydano około 11 milionów marek. Głównym punktem początkowym prac było - oprócz konwencjonalnej ochrony wałów, za którą w większości odpowiedzialni byli mieszkańcy - precyzyjne ustalenie szerokości koryta rzeki i toru żeglugowego w związku z regulacją węzła Nogatu (dla którego zadowalające rozwiązanie znaleziono jednak dopiero w XX wieku).
Druga faza rozbudowy opierała się na memorandum przygotowanym przez Ministerstwo Robót Publicznych w 1879 roku, które zaleciło parlamentowi pruskiemu udostępnienie nadzwyczajnych środków finansowych w celu ostatecznego osiągnięcia stałej minimalnej głębokości wody w dolnej Wiśle, spełniającą wymagania współczesnej żeglugi. Na koszty tej regulacji, które początkowo dotyczyło prac na rzece w powiecie Marienwerder (dziś Kwidzyn), przeznaczono kwotę 8,5 mln marek. Ponadto od 1885 roku dodano kolejne 6,9 miliona marek na odpowiednie działania w powiecie gdańskim, które zakończono w 1894 roku. Prace te, spowodowane głównie niekorzystnym stanem Wisły w Rosyjskiej Polsce, służyły przede wszystkim względom gospodarczym i transportowym, a jednocześnie prowadziły do zdecydowanej poprawy kultury kraju. Dotyczyły one normalnego stanu wody, który panował przez większą część roku, podczas gdy nadal istniało niebezpieczeństwo niekontrolowanej wysokiej wody i zatorów lodowych dla całej delty Wisły. Ponieważ Nogat okazał się zupełnie nieprzydatny do odprowadzania lodu, a z drugiej strony ujście z 1840 roku (Wisła Śmiała) rozwijało się coraz bardziej niekorzystnie, kwestia gruntownej przebudowy ujścia Wisły znalazła się w centrum uwagi. Na początku lat 80 XIX wieku, w odpowiedzi na naglące prośby mieszkańców, pruski rząd państwowy zainicjował przygotowanie różnych projektów, które - różniąc się w szczegółach - przewidywały jednolity cel, jakim było wykonanie przebicia Wisły od jej niepodzielonego końca w prostym kierunku, na północ do Morza Bałtyckiego. Kolejna klęska powodzi w marcu 1888 r., która zalała całe Małe Żuławy Malborskie i Żuławy Elbląskie przyspieszyła decyzję i doprowadziła do uchwalenia ustawy o "Regulacji warunków nurtu Wisły i Nogatu" z 20 czerwca 1888 r. Zgodnie z nią jako podstawowe zadanie określono "budowę przekopu dla nurtu Wisły przez gdańską mierzeję śródlądową na linii Przegalina - Bałtyk wraz z obwałowaniem i urządzeniami", a wkład własny zatwierdzono na 20 mln marek. Natychmiast rozpoczęto niezbędne prace przygotowawcze, a budowa ruszyła w 1890 roku.
Przekop o długości 7,1 km skrócił bieg Wisły o 10 km. Rozpoczynał się 1,5 km poniżej ujścia Wisły Elbląskiej i prowadził między wsiami na Mierzei, Schiewenhorst (dziś Świbno) i Nickelswalde (dziś Mikoszewo) do otwartego morza, przy czym szerokość rzeki wzrosła z 250 do 400 m. Budowę prowadzono w otwartym (i suchym) wyrobisku. Budowę prowadzono w otwartym (i suchym) wykopie. W końcowej wydmie wykonano jedynie rów pilotażowy o szerokości 50 m i długości 1400 m, którym rzeka, po zalaniu głównego wykopu powinna sama sobie utorować drogę do samego morza, zabierając ze sobą luźne masy piasku. Budowa postępowała szybko, ponieważ prace prowadziła tylko jedna firma. W ramach tej inwestycji należało nabyć 700 ha gruntów, 67 budynków mieszkalnych i 25 zabudowań gospodarczych. Wydobyta ziemia miała objętość 7,2 mln metrów sześciennych, do czego dostępna była duża część maszyn wykorzystywanych przy budowie Kanału Kilońskiego. Latem 1894 r. można było usunąć groblę oddzielającą Wisłę od nowego koryta, a 6 listopada usunięto ostatnią zaporę ochronną i wpuszczono wodę do nowego koryta.
Gdy wiosną 1895 r. spływ lodu początkowo skierował się do starego koryta, później wysoka wody skierowała się ku nowemu ujściu. 31 marca 1895 r. o godz. 15.45 wydma nadmorska w pobliżu Świbna została przebita - droga była wolna. Następnego ranka nurt rzeki poszerzył już rów pilotażowy do 300 m. Latem tego samego roku stare odnogi rzeki w kierunku Gdańska i Zalewu Wiślanego zostały ostatecznie zamknięte i połączone z głównym korytem za pomocą śluz. 55 lat po przełomie w Neufähr (Górki) Wisła miała już ostateczne ujście stworzone ludzką ręką i inżynierią, co prawdopodobnie trwale wyeliminowało wielowiekowe zagrożenia dla terenów nizinnych, a jednocześnie zdecydowanie podniosło znaczenie gospodarcze i kulturowe rzeki.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
Download
w którym znalazłem brakujące zdjęcia: 18,28; 18,29; 18,30.
