Wysłany: Sob Gru 16, 2023 9:55 pm Zabytki rejestrowe Powiatu Nowodworskiego
Gniazdowo 28/29
Dom zbudowany w 1 połowie XIX w., remontowany i przebudowywany w latach 60-tych XIX w. oraz w XX w. Założony na planie prostokąta, drewniany, na ceglanej podmurówce, parterowy, podpiwniczony, z wysokim dwuspadowym dachem, krytym holenderką. Pośrodku wzdłużnej ściany frontowej pd.- wsch. usytuowany płytki sześciosłupowy podcień, dźwigający na wysokości drugiej kondygnacji wystawkę o konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą. Drewniane kolumny podtrzymujące podcień, wsparte na wysokich cokołach, układ rygli regularny, szachownicowy. Na belce podcienia napis „P.E.B.H. Renovirt 1864 J.P.B.M.” oznaczający datę remontu i dobudowy podcienia, nad nim dekoracyjny fryz ząbkowy. Szczyty ścian bocznych drewniane, odeskowane, listwowane, końce desek ażurowo wycięte. W narożnikach obu szczytów po trzy analogiczne dekoracyjne otwory: półokrągły w części górnej i dwa w formie ćwierćkoli – po bokach. Elewacje zwieńczone płaskim profilowanym gzymsem, ostatki belek stropowych wychodzące przed lico ścian wzdłużnych służą jako konsole, naroża budynku opilastrowane. Okna dwuskrzydłowe, 8-polowe, w profilowanych opaskach, z okiennicami. Drzwi główne późnoklasycystyczne, płycinowe, zdobione rozetami.
Groblica 6
Dawny dom przewoźnika pochodzi z 1796 r. należał do rodziny Grabnau – przewoźników przez Wisłę, do 1939 r. Drewniany, wzniesiony z bali konstrukcji wieńcowo-zrębowej, na rzucie prostokąta, składa się z części mieszkalnej i gospodarczej. Przekryty dwuspadowym dachem dawniej krytym strzechą (ob. blacha). Część mieszkalna z wejściem od zachodu przez sień w narożniku północno-wschodnim, na prawo duża izba, na wprost sień ze schodami na poddasze, z której na prawo wiedzie wejście do czarnej kuchni i kolejnego pomieszczenia. W narożniku południowo-wschodnim małe podpiwniczone pomieszczenie. Szczyty budynku odeskowane, naroża części mieszkalnej opilastrowane. Trochę trudno trafić. Dojechać trzeba do przeprawy na Wiśle i skręcić w lewo, za spaloną karczmą. Dalej już prosto.
Jeziernik, gm. Ostaszewo.
Kościół filialny p.w. Św. Jerzego – wzniesiony w XIV w., gotycki, orientowany, na rzucie prostokąta, bez wydzielonego w bryle prezbiterium, murowany z cegły. Na narożnikach oraz w połowie korpusu nawowego dwustopniowe szkarpy. Korpus przekryty dachem dwuspadowym, krytym dachówką. Ściana wschodnia zwieńczona płaskim, tynkowanym fryzem, nad którym wznosi się trójkątny szczyt, rozczłonkowany sterczynami. Od zachodniej strony znajduje się drewniana wieża z izbicą przekrytą ośmiobocznym dachem, krytym, dawniej gontem, obecnie blachą. Od strony południowej do korpusu nawowego przylega kruchta przekryta dachem dwuspadowym, ze schodkowym szczytem. Do kruchty prowadzi ostrołukowy otwór drzwiowy, flankowany po bokach okrągłymi, tynkowanymi ślepymi oknami, nad otworem drzwiowym tynkowany fryz, w szczycie okrągłe, tynkowane ślepe okno.
Strop obecnie płaski, poprzednio kolebkowy. Zachowała się w bardzo dobrym stanie więźba i konstrukcja pod kolebkę. Dach po kapitalnym remoncie. Na suficie kruchty malowidło na deskach - św. Jerzy.
Nowa Kościelnica 50/51,
Dom podcieniowy z 1840 r., drewniany, na kamiennym cokole, założony na planie prostokąta, z frontowym podcieniem ryglowym, wypełnionym cegłą holenderką, wspartym na dziesięciu kolumnach, pomiędzy którymi rozpostarta została snycersko rzeźbiona, drewniana kotara, narożniki domu obite deskami w formie pilastrów, szczyty elewacji bocznych opierzane deskami, listwowane. Okna ujęte drewnianymi opaskami i drewnianymi okiennicami. Dach wysoki, dwuspadowy kryty dachówką holenderką. Zachowany zabytkowy układ wnętrza, drzwi główne ze starymi okuciami, zdobione rozetami. Na nadprożu wejścia głównego napis „Wilhelm Klaasen Bauherr 1840”.
Nowa Kościelnica 64/65
Dom podcieniowy z poł. XVIII w., na planie wydłużonego prostokąta, z krótkim bocznym skrzydłem i podcieniem frontowym od osi wzdłużnej. Dwukondygnacyjny, dolna kondygnacja drewniana, konstrukcji zrębowej, górna i szczyt frontowy ryglowe, wypełnione cegłą, tynkowane. Dach dwuspadowy, kryty holenderką. Układ wnętrza zachowany na obydwu kondygnacjach, reprezentuje typ przejściowy domu żuławskiego. Sień frontowa na wysokości drugiej kondygnacji obiega balkon z balustradą. Portal główny zamknięty półkolem. Drzwi o ozdobnych płycinach.
Dawno, dawno temu wrzucałem wnętrza tego domu. Jeszcze przed wszystkimi remontami to było.
Nowa Cerkiew,
Kościół parafialny p.w. Św. Marcina wraz z cmentarzem przykościelnym istnieje w Nowej Cerkwi od XIV w. W 1366 r. wzniesiono pierwszy kościół, który ze względu na zły stan techniczny rozebrany został w 1876 r. Nowy kościół powstał w latach 1878-1879 na miejscu poprzedniego. Wzniesiony w stylu neogotyckim, orientowany, wymurowany z cegły licówki, na kamiennym cokole, na planie prostokąta, do korpusu nawowego od południa przylega kruchta, prezbiterium wieloboczne, po jego południowej stronie znajduje się prostokątna w rzucie zakrystia, korpus nawowy przekryty dachem dwuspadowym, prezbiterium i zakrystia wielopołaciowym, od zachodu wieża przekryta ostrosłupowym hełmem. Do wieży od północy dostawiona jest klatka schodowa. Korpus i prezbiterium oszkarpowane. Na cmentarzu przykościelnym zachowało się kilka nagrobków sprzed 1945 r.
Nowa Cerkiew 12/13
Dom podcieniowy zbudowany w 1820 r. według projektu Petera Lange; remontowany i częściowo przebudowywany w końcu XIX w. oraz po 1945 r. w związku z adaptacją na dwa mieszkania. Założony na planie prostokąta, drewniany, odeskowany, na ceglanej podmurówce, parterowy, podpiwniczony, z wysokim dwuspadowym dachem krytym holenderką. Pośrodku dłuższej ściany frontowej, po stronie zach., usytuowany sześciosłupowy podcień, dźwigający na wysokości II kondygnacji wystawkę, pierwotnie cały w konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą, obecnie ze ścianą szczytową odeskowaną. Do wnętrza prowadzą klasycystyczne drzwi, drewniane, w szerokim gładkim obramieniu, dwuskrzydłowe, połówkowe, zdobione żłobkowanymi płycinami, gzymsami, stylizowanymi muszlami, rozetami, motywami wolich oczu i ornamentem cekinowym, ze starymi, wtórnie użytymi barokowymi okuciami. W nadprożu wyryty napis „Peter Conrad B.H. 1820 Peter Lang B.M.”. Pod gzymsem okapowym wzdłuż wszystkich elewacji biegnie fryz o motywach półkoli. Miecze podcienia ozdobnie profilowane, prostokątne, dwuskrzydłowe, 8-polowe okna ujęte opaskami, ze starymi, drewnianymi okiennicami, We wnętrzu, częściowo przebudowanym, zachowana obszerna sień przelotowa (przedzielona ścianką po 1945 r.) i czarna kuchnia z dawnym przewodem kominowym. Od wschodu przylega ceglana przybudówka z przełomu XIX/XX w.
Ostaszewo,
Ruina kościoła p.w. Św. Jana Chrzciciela.
Kościół wzmiankowany po raz pierwszy w 1333 r., wzniesiony ok. 1400 r., remontowany i częściowo przebudowywany w 2 poł. XVIII w. oraz l. 60-70- tych XIX w., spalony w 1945 r., obecnie w ruinie. Gotycki, orientowany, założony na planie regularnego mocno wydłużonego prostokąta, murowany, z cegły, salowy, z niewydzielonym prezbiterium i masywną czworoboczną, dwukondygnacyjną wieżą od zachodu. Przed zniszczeniem wieża posiadała drewnianą nadbudowę z 1785 r. zwieńczoną dachem namiotowym z iglicą, krytym gontem, korpus kościoła pokryty był wysokim dwuspadowym dachem, wnętrze płaskim – drewnianym, polichromowanym stropem z 2 poł. XVIII w. Od wschodu wznosił się późnogotycki, schodkowy szczyt sterczynowo blendowy, podzielony poziomo czterema pasami fryzów maswerkowych, malowanych na płaszczyznach otynkowanych oraz pionowo – smukłymi, profilowanymi lizenami mieszczącymi proste otynkowane blendy o łuku odcinkowym, wypełnione analogicznymi malowidłami maswerkowymi; malowidła te były odnawiane w 1910 r. Korpus kościoła zachowany do wysokości korony murów, opięty trzyskokowymi skarpami, od północy przylega zakrystia i kruchta, sklepione kolebkowo, z resztką pokrycia dachowego (holenderka) i dekoracyjnymi sterczynami, od południa neogotycki przedsionek z 1867 r., z którego do wnętrza kościoła prowadzą proste drzwi drewniane z okuciami o formach gotyckich. Ściany pn. i pd. przeprute wysokimi, ostrołukowymi oknami, od zachodu znajduje się szeroki ostrołukowy, profilowany portal, nad nim – wielkie ostrołukowe okno o bogatym rozglifieniu. Nad ścianą wschodnią zachował się fragment zawalonego szczytu z resztkami malowanego ornamentu maswerkowego. Pośrodku ściany prezbiterium wielki ostrołukowe okno ozdobione laskowaniem i kamienną dekoracją maswerkową, flankowane dwoma wysokimi wnękami zamkniętymi łukiem odcinkowym. W ścianie pn. dwa niewielki otwory wejściowe prowadzące z prezbiterium do zakrystii i wieżyczki, sklepione odcinkowo, osadzone w ostrołukowych profilowanych wnękach, kruchta pn. połączona z nawą szerokim ostrołukowym otworem. Układ cegieł w murach jednolity, gotycki, najstarszą XIV–wieczną część budowli stanowi prezbiterium i szeroka podbudowa wieży zach. zbudowana z cegieł większych rozmiarów. W l. 1970-1971 w ramach prac zabezpieczających przemurowano koronę murów i położono szlichtę wyrównawczą.
W zwanym miedzy czasie szlak trafił przemurowania korony murów. Wymagają one pilnych prac remontowych. Mały figiel i odbyły by się. Jednak w efekcie zmiany administratora obiektu i ciągu paskudnych intryg, zamierzenie nie doszło do skutku. Szkoda, bo wszystkie papiery były już wyprowadzone. Jedno co się udało, to posprzątanie wnętrza obiektu. Nikt tam po 1945 roku nic nie robił. Odgruzowaliśmy nawę z prezbiterium, odsłoniliśmy posadzkę, w oparciu o inwentaryzację furty bocznej, zaprojektowaliśmy drzwi wejścia głównego i na tym się to skończyło. Zakrystia zawalona jest gruzem po uszy, z korony murów wcześniej czy później coś komuś na głowę spadnie i będą kłopoty. Nie podchodźcie za blisko.
Ostaszewo,
Kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela
wybudowany w latach 1873-1874 na potrzeby gminy ewangelickiej, od 1945 r. służy jako kościół parafii rzymsko-katolickiej. Wybudowany w stylu neogotyckim, murowany z cegły licowej, na kamiennej podmurówce, wzniesiony na planie prostokąta z pięciobocznym prezbiterium od zachodu i zakrystią od strony południowej, z kwadratową w rzucie wieżą od wschodu, nawa i prezbiterium oszkarpowane dwuskokowymi przyporami. Otwory okienne i drzwiowe ostrołukowe. Elewacje bogato zdobione płycinami z uskokami, blendami i gzymsami kostkowymi.
Palczewo,
Kościół p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej wzniesiony w 1712 r. w formie zachowanej do dziś, w latach 70-tych XX w. zbudowano we wschodniej części dachu małą drewnianą sygnaturkę. Budynek drewniany, wzniesiony na planie prostokąta z kruchtą od zachodu i zakrystią od wschodu. Korpus budynku deskowany, dach dwuspadowy kryty gontem. Elewacja zachodnia z kruchtą na osi, ściany kruchty deskowane, drzwi dwuskrzydłowe, płycinowe, sześciodzielne, w bocznych ścianach, blisko okapu niewielkie prostokątne okna. Ściany nawy wykonane z bali, szczyty deskowane pionowo, na osi szczytu dwa kwadratowe okienka. Elewacje boczne rozczłonkowane pionowymi listwami.
Jeden z najbardziej urokliwych obiektów w regionie, choć kiedy się na niego patrzy, nic tego nie zapowiada. Jeżeli kiedyś zabłądzicie w te okolice, zapytajcie we wsi o kogoś kto ma klucze do drzwi. Wkręćcie się do środka. Naprawdę warto. Chociaż w niedzielę, po mszy, też można.
Palczewo,
Wiatrak typu holenderskiego,
wzniesiony na przełomie XVII i XVIII wieku, zbudowany na rzucie wielobocznym, kondygnacja przyziemia w konstrukcji ceglanej, wyższe kondygnacje w konstrukcji drewnianej szkieletowej, opierzanej gontami. Wrota do wnętrza drewniane, opierzane listwami, ujęte półkolistym, ceglanym podcieniem. Drzwi drewniane, opierzane żaluzjowo listwami. Okna drewniane, dwuskrzydłowe, 6-polowe.
Mały bonus do Nowej Cerkwi : ponadsufitowa część więźby dachowej oraz wizerunek kościoła uwieczniony na obrazie w ołatrzu głównym. Nie potrafię powiedzieć, czy to swobodna wizja malarska, czy może poprzednia budowla.
DSC07371mm.jpg
Plik ściągnięto 2576 raz(y) 96,47 KB
NC obraz mm.jpg
Plik ściągnięto 2576 raz(y) 85,8 KB
_________________ Co to ja miałem w tej puszce ... ?
wydaje mi się, że zdjęcia podcienia z Nowej Cerkwi to mają co najmniej dwa lata?
Dom jest w gorszym stanie niż na zamieszczonych przez Ciebie zdjęciach - podcień moim zdaniem został bardzo zdewastowany.
Dostojny Wieśniak napisał/a:
Nowa Cerkiew 12/13
Dom podcieniowy zbudowany w 1820 r. według projektu Petera Lange; remontowany i częściowo przebudowywany w końcu XIX w. oraz po 1945 r. w związku z adaptacją na dwa mieszkania. Założony na planie prostokąta, drewniany, odeskowany, na ceglanej podmurówce, parterowy, podpiwniczony, z wysokim dwuspadowym dachem krytym holenderką. Pośrodku dłuższej ściany frontowej, po stronie zach., usytuowany sześciosłupowy podcień, dźwigający na wysokości II kondygnacji wystawkę, pierwotnie cały w konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą, obecnie ze ścianą szczytową odeskowaną. Do wnętrza prowadzą klasycystyczne drzwi, drewniane, w szerokim gładkim obramieniu, dwuskrzydłowe, połówkowe, zdobione żłobkowanymi płycinami, gzymsami, stylizowanymi muszlami, rozetami, motywami wolich oczu i ornamentem cekinowym, ze starymi, wtórnie użytymi barokowymi okuciami. W nadprożu wyryty napis „Peter Conrad B.H. 1820 Peter Lang B.M.”. Pod gzymsem okapowym wzdłuż wszystkich elewacji biegnie fryz o motywach półkoli. Miecze podcienia ozdobnie profilowane, prostokątne, dwuskrzydłowe, 8-polowe okna ujęte opaskami, ze starymi, drewnianymi okiennicami, We wnętrzu, częściowo przebudowanym, zachowana obszerna sień przelotowa (przedzielona ścianką po 1945 r.) i czarna kuchnia z dawnym przewodem kominowym. Od wschodu przylega ceglana przybudówka z przełomu XIX/XX w.
111 2023_04_28 Nowa Cerkiew 13 stan po remoncie.jpg
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
Download
