Dawny Gdańsk

[dago]

Trzy ciekawe kamienie drogowe z soboty (lało)... K3 (chyba kamień ćwierćmilowy) i K2 (?) droga Skrzeszewo-Borcz, nie jechać jak leje bo można ugrzęznąć..aha 2 samochody osobowe na jednym z odcinków długości kilometra się nie miną!!.....K1 - Mała Przyjaźń. Zainteresowanym mogę podać współrzędne geograficzne z 25-tki. Aha dodam, że kamienie wystają 1,5 m nad ziemię i tkwią dość głęboko w ziemi?
Pozdrawiam

[Mikołaj]

Dzięki za relację - czy ten środkowy (K3) ma jakiś napis, czy mi się tylko wydaje?

[dago]

Ten kamień służył chyba jako drogowskaz, Ma mocno zatarte napisy i strzałki (takie "pierzaste" ) Strzałka i Borcz, strzałka i Skrzeszewo, strzałka i Krowie Łąki, nazwy mało czytelne ale można się po paru czytelnych literach domyślić.
Pozdrawiam

[pumeks]

Kamienne "drogowskazy" z (polskimi) nazwami miejscowości ustawiano chyba na zlecenie dyrekcji Lasów Państwowych - sporo ich zachowało się w lasach na południe od Kościerzyny i w Borach Tucholskich, może te które sfotografował Dago są "z tej samej serii"?

[Gdanszczanin]

Widziałem podbne drogowskazy kawałek za koscierzyną . Mam nawet gdzieś zdjęcie takiego ale z bardzo wyraźnym napisem. Kiedy takie coś stawiano?

[Sabaoth]

Ja osobiście widziałem kilka takich w Borach Tucholskich w okolicy Ocypla, Osiecznej i Lubichowa. Na niektórych, spod polskich napisów prześwitywały jeszcze niemieckie, pewnie z okresu II Wojny, bo przed wojną tereny te należały do Polski. Znaczy to, że musiały być postawione przed, lub w czasie wojny.

[Gdanszczanin]

To ciekawe byłem przekonany że to musi być już coś powojennego tylko forma tych drogowskazów wydała mi się dość nietypowa ( kamienne słupki ) . W każdym więc razie na tych co widziałem nie prześwitywały napisy niemieckie.

[Sabaoth]

Właśnie wróciłem z wypoczynku w Borach Tucholskich. Nie znalazłem drogowskazu "Nach Ossowo", który widziałem wiele lat temu. Może już go nie ma, a może po prostu poszedłem nie tą ścieżką, co trzeba.

Za to w Wirtach, w Arboretum, zachował się stary drogowskaz "Nach Wirthy", co ciekawe, spod farby wystaje inne "Nach" pisane gotykiem.

[janak]

[Łukasz]

Taki sam ogromny drogowskaz jak na zdjęciu K3 jest też niedaleko na skrzyżowaniu dróg ze Starego Glińcza do Skrzeszewa i z Nowego Glińcza do Przyjaźni. Ale napisy na nim są zupełnie nieczytelne.

Ciekawy drogowskaz znalazłem wczoraj kilka kilometrów na zachód od Przywidza. Napisy są nie namalowane, lecz wyryte. Z jednej strony, po porównaniu z mapą, można dostrzec "Althütte" (Stara Huta) w lewo i "Schwarzhütte" (Czarna Huta) w prawo, a z drugiej strony Klein Strippau (Trzepowo) w prawo i Tiefenthal (Roztoka) w lewo.

[Grażyna M.L]

Zawsze zastanawiała mnie duża ilość miejscowości na Kaszubach z członem "Huta" w nazwie. Przypuszczam, że nie chodziło tu jednak o huty w technicznym tego słowa znaczeniu, lecz o chatę, chałupkę, bowiem takie również znaczenie ma niemieckie słowo Hütte. Po wojnie po prostu żywcem zrobiono ze wszystkiego "huty".

[Łukasz]

To nie po wojnie, te nazwy funkcjonują w języku polskim i kaszubskim od setek lat, co widać w starych dokumentach i mapach.

http://www.naszekaszuby.p...hp?articleid=31 :

Cytat:

Nazwa wsi wskazuje, że tutaj znajdowała się - zdaniem Heidna - huta szkła lub żelaza z rudy darniowej. Mogła to być też wytwórnia smoły, węgla czy popiołu. Najstarsze wiadomości o hutach szkła w okolicach Gdańska pochodzą z XIV wieku. Rozwój nastąpił w XV - XVII wieku. Potrzebny do tego był odpowiedni piasek i twarde drewno (np. bukowe). W niektórych Hutach produkowano wspomniane żelazo, smołę lub potarz (popiół potrzebny dla celów przemysłowych - do produkcji farb, szkła, mydła: niezbędny był też do bielenia płótna i farbowania wełny). Huty zużywały ogromne ilości drewna na opał i na swoje wyroby. Tworzyły wokół siebie rozległe poręby, które łatwo mogły być obracane w pola uprawne. Okoliczność ta sprzyjała rozwojowi osadnictwa i zakładaniu nowych wsi na wykarczowanych przez hutę terenach, z drugiej strony huta potrzebowała odpowiedniego zaplecza dostarczającego siły roboczej. Zakładanie wsi przy hucie było więc niezbędnym warunkiem istnienia i rozwoju zakładu. Wynika z tego, że pierwsza tutaj ludność chłopska osiedlała się na tych porębach i rozkopywała te tereny. Tego rodzaju wsie były zazwyczaj otoczone lasami, które stanowiły naturalną osłonę przed zawieruchami wojennymi. Ludność wraz z dobytkiem mogła się łatwo chować w pobliskich borach. To większe bezpieczeństwo, docenione w wojnach, powodowało napływ ludności z sąsiednich okolic. Dlatego pierwsze wzmianki o Sianowskiej i Pomieczyńskiej Hucie mamy dopiero po potopie szwedzkim. Poza tym była tu dobra, niewyjałowiona gleba. W czasie znacznego zagęszczenia hut na naszym terenie w XVI wieku nie miały one nawet swoich nazw, gdyż były to raczej pojedyncze małe osady w pobliżu bud (pieców). Nazwy pojawiły się dopiero w XVII i XVIII wieku i są bardzo różne. Ich rozwój nastąpił w XVII wieku, kiedy to wypalaniem smoły, potarzu, szkła i żelaza zainteresowały się również klasztory, Kościół, dwory, bogaci mieszczanie (Nowa Huta) i starostowie (nasze dwie Huty). Współną cechą osad pohutniczych jest ich nieregularny kształt z jądrem placowym w środku i dośrodkowy, węzłowy układ dróg zbiegających się z wielu stron. Układ gruntów jest niwowy o prostych granicach, co świadczy, że stosowano na nich trójpolówkę.

[Grażyna M.L]

Ogromne dzięki, Łukaszu, za wyjaśnienia! No cóż, człowiek uczy się przez całe życie. Dobrze, że na forum są ludzie, którzy wiedzą
Pozdrawiam serdecznie
G.