Dawny Gdańsk

[tobiasz]

W trakcie toczonej gdzie indziej dyskusji, okazało się że sprawy związane z szeroko pojęta tematyką kulinarną mogą zainteresować cześć forumowiczów.
Wydaje mi się , że wiedza na temat co jedli, co pili i jak sporządzali posiłki dawni i obecni gdańszczanie może być nie mniej interesujące niż materialne zabytki i tak jak one stanowią elementy kultury.
Z chęcią dowiedziałbym sie o daniach i potrawach charakterystycznych dla Gdańska i okolic, o dawnych kawiarniach, lodziarniach i restauracjach, o ich menu, o istniejacych niegdyś na obrzeżach miasta karczmach, o gatunkach piwa, wina wódki z których nasze miasto było znane, o przemyśle spożywczym, o przetwórstwie ryb itd, itp
Myślę że wiedza na ten temat czasami bardziej przybliża odległe czasu, ducha mieszkańców ich codzienne życie ich troski i radości niż oglądanie (pięknych) ale będących w złym stanie zabytków lub odbudowanych w w 99% na nowo.

Jakie jest Wasze zdaniem na ten temat? może macie inne propozycje??


dla Pani administrator:
Proszę rozważyć czy nie umieścić tego tematu gdzie indziej?
Takie informacje są na forum lecz zgromadzenie ich w jednym miejscu uważam za bardzo sensowne

[seestrasse]

dzięki, ale adminem jest Mikołaj a jak znajdą się chętni na pociągnięcie tematu - to czemu nie? chyba nawet troszkę już w tym temacie na FDG jest, a już na pewno o lodziarniach i ciastkarniach

[villaoliva]

Cytat:

Takie informacje są na forum lecz zgromadzenie ich w jednym miejscu uważam za bardzo sensowne

Chyba, nie możliwe jest juz ich wyłuskanie z innych tematów. Są ich intergralną częścią
A to właśnie dlatego, że pojawiały sie przy okazji innych tematów i odpływania od nich

[villaoliva]

No i ponadto kto szuka nie błądzi Się Jadło

Jak mówi przysłowie: Wszystko już było...
...ale czemu nie odkryć znów Ameryki

[seestrasse]

PRZENIESIONE

[tobiasz]

na początek dla kurażu

"Wódka gdańska " wg Kuchni Polskiej


Składniki:
3 g liści rozmarynu,
3 g kwiatu lawendy,
3 g owoców anyżu,
3 g owoców jałowca,
3 g gałki muszkatołowej,
3 g korzenia fiołka,
2 g cynamonu,
skórka z 1 pomarańczy (cienko skrojona),
skórka z 1 cytryny (cienko skrojona),
4-6 kropli esencji migdałowej (ostrożnie!),
2 torebki cukru wanilinowego lub fiolka esencji waniliowej,
1 l spirytusu 96°,
1.2 l wody 0.3 kg cukru.

Sposób przyrządzenia:
Zioła i korzenie rozdrobnić, wsypać do gąsiorka, zalać mieszaniną spirytusu z połową ilości wody (0.6 l) i odstawić do ciepłego miejsca. Po 2 miesiącach nalewkę przecedzić przez bibułę filtracyjną lub gęste płótno, połączyć z syropem zrobionym z cukru, cukru wanilinowego i esencji oraz reszty wody (0.6 l), odstawić na tydzień, rozlać do butelek i trzymać jeszcze przez kilka miesięcy. Wódka ma barwę złocistobrunatną, aromat i smak swoisty, ziołowo-korzenny. Zawartość cukru ok. 20%. Pije się ją o temp. 10 - 12°C.

[TOMB]

A jak ktoś przesadzi z tym co w poprzednim poscie to polecam zupę idealną na kaca. Przepis mam od koleżanki, której bodajże dziadek (ale na pewno ktoś z rodziny) prowadził przed wojną restaurację w Oliwie (nie znam bliższych szczegółów). Ona nazywa tą zupę Aintopf (fonetycznie).

Składniki:
włoszczyzna (najlepiej młoda)
mięso mielone
ziemniaki
mąka
ocet
śmietana
cukier
sól

Gotujemy wywar z włoszczyzny (wszystkie składniki nawet zielenina z selera, oprócz naci marchwi) pokrojonej niezbyt drobno. W trakcie gotowania dodajemy obrane ziemniaki (jak pokrojone zależy od naszego gustu). Do ugotowanego wywaru ostrożnie wkładamy pulpety z mięsa mielonego obtoczone w mące. Gotujemy na niezbyt dużym ogniu. Czekamy aż wszystkie pulpety wypłyną i gotujemy cały czas pod przykryciem na wolnym ogniu jeszcze ok.10-15 min. w zależności od wielkości pulpetów. na minimalnym ogniu doprawiamy zupę octem, cukrem i śmietaną. I tutaj uwaga!!!! robimy to stopniowo. Odrobina octu, odrobina śmietany, odrobina cukru.... smakujemy. Znowu po trochu dodajemy każdego ze składników. I tak aż osiągniemy naszym zdaniem idealną równowagę między smakiem słodkim a kwaśnym. Ważne jest to powolne dodawanie na koniec, bo bardzo łatwo z którymś ze składników przesadzić. Podajemy na jednym talerzu. (aintopf? )

Koleżanka twierdzi że to typowo gdańskie danie. W restauracji jej dziadka była to sezonowa specjalność lokalu w okresie gdy była dostępna młoda włoszczyzna (cała zielenina dodaje jej specyficznego wyglądu i smaku). Gotowałem ją wiele razy i za każdym smakuje inaczej.
Nie podawałem wyżej ilości składników bo zależy kto jakie lubi ilości ziemniaków czy pulpetów. Polecam eksperymentować.

Naprawdę dobra jest na wczesny obiad na kaca na drugi dzień.
Smacznego!

[villaoliva]

Cytat:

Przepis mam od koleżanki, której bodajże dziadek (ale na pewno ktoś z rodziny) prowadził przed wojną restaurację w Oliwie (nie znam bliższych szczegółów)

A jest szansa się dowiedzieć?

[seestrasse]

[TOMB]

Szansy na więcej szczegółów odnośnie restauracji raczej brak. Koleżanka wyjechała na dłużej a poza tym pochodziła z rodziny polsko niemieckiej, gdzie cz. polska to powojenni przyjezdni a cz. niemiecka to rodowici gdańszczanie. O tej niemieckiej cz. rodziny niewiele wiedziała i jak się zorientowałem u niej w domu był to temat tabu a tym bardziej na zewnątrz.

[villaoliva]

Chciałbym jednak zauważyć, że decyzją "modów" znajdujemy się w Dawny Gdańsk Strona Główna -> Dzieje się -> Na papierze, ekranie i w Mieście -> Się jadło -> Gdańskie kulinaria a nie w Bla Bla

[seestrasse]

villa, to przecież według Ciebie dyskusje kulinarne są blablaniem, czego dowód wątek żurawi

przede wszystkim

[villaoliva]

Dlatego się pytam o restaurację w Oliwie a nie o zupę żurawinową.

[seestrasse]

i dlatego wskazuję Twoje pytanie jako przykład szansy na to, by z zupy wypłynęło coś ważnego

[villaoliva]

Po prostu tutaj widziałbym inną kolejność - Restauracja w Oliwie i ew. zupka na kaca.
A jest odwrotnie...
Można opowiadać o bardziej drastycznych elementach zycia, może zawsze też coś gdańskiego się trafi