Dawny Gdańsk

[Colonel]

[seestrasse]

[Voit]

...Obiecuję, że będę czytał.

[zenek]

[Dana]

Szanowna Administracjo - zostawmy ten temat Antkowi, na pewno jeszcze będzie pisał.
Proszę załóżcie nowy temat dla Krystyny (przenosząc powyższe posty do niej) - własny temat powinien ją zdpopingować .
Krystyna nie myśl o stylu i ortografii . Pisz od serca, czekamy

[EwkaW]

[zenek]

[szapoklak]

Wíem, że to nieelegancko wtykać swoje trzy grosze, ale...
JA TEŻ CZYTAM I CZYTAĆ BĘDĘ
Swoich bliskich już nie popytam, ale z tego, co pamiętam, to i moi dziadkowie chronili swoich dziewięć córek przed żołdactwem. Mieszkali w Łubianie k. Kościerzyny
Piszcie Państwo a Administrację prosimy o wątek dla pani Krystyny

[Voit]

Piszcie swoje wspomnienia, każde z Was w swoim własnym wątku.
Internet jest wielki, zmieści to wszystko, bez obaw.

...Własnie takie wątki, zawierające osobiste wspomnienia, oraz ich autorzy - opowiadacze historii wielkiej i tej małej, własnej, są solą ziemi tego Forum.
Piszcie, proszę...

[Dostojny Wieśniak]

Po takiej reakcji, zostało tylko skupić myśli i pisać.
Jednak pozostawmy w gestii Krystyny tytuł wątku i takie tam. Jeżeli będą jakieś problemy techniczne, służę oczywiście pomocą. A tak w ogóle, nic na siłę. Kiedy Krystyna będzie gotowa do podzielenia się z nami swoimi wspomnieniami, z całą pewnością będzie co czytać.

[szapoklak]

Dzięki, o Dostojny!
Żółty skuter niech Ci lekko chodzi, uśmiech niech nie gaśnie a w ogóle to sto lat.
Cy cuś:D

[Antek]

Życzę Ci, Dostojny, dalszej wytrwałej i rzeczowej aktywności na FDG
i wszelkiej pomyślności!

[Dostojny Wieśniak]

No dzięki za dobre słowo

[Antek]

Moje wnuczki, cztery eleganckie studentki, prześcigały się ostatnio na rodzinnej fecie w opisywaniu swoich odchudzających sałatek, w których stosują takie tam „zwykłe” składniki, jak awokado, papaję i tym podobne. Jedna z nich pija tylko herbatę darjeeling, druga tylko zieloną jaśminową, a jeszcze inna najchętniej pija kawę etiopską, taką z ziaren dziko rosnących krzewów.

Ja, stetryczały zgred, nieśmiało wspomniałem o studenckim menu i studenckich obyczajach lat 50.. Moje studentki, jak przystało na układne wnuczki, zadały sobie należyty trud, aby ukryć wesołość.
Akurat herbaty było w tamtych czasach pod dostatkiem, choć wybór był bodaj między czarną Ulung a Madras. Ówczesna margaryna przypominała smakiem tę z lat okupacji, już o wiele smaczniejszy był chleb smarowany smalcem. Natomiast niemal nigdy nie brakowało ryb morskich, choć ich asortyment daleko nie dorównywał obecnym ofertom, ale ryby były niesłychanie tanie, dostępne dla każdej kieszeni. Popytem cieszyła się u studentów jakże tania wędzona ikra dorsza, którą teraz nijak nie uświadczysz. W Barze Mlecznym najczęściej zamawianym przez studenta daniem była porcja smażonych ziemniaków z kefirem, a czasami, od święta można było sobie zafundować bodaj najtańsze restauracyjne danie - kotlet pożarski, na przykład w piwnicznej restauracji na rogu Grunwaldzkiej i Jaśkowej Doliny.
Kawę piło się od wielkiego dzwonu, a jak wpadło trochę grosza, fundowano sobie w Delikatesach dziesięć deka niezwykle aromatycznej, takiej prosto z młynka. Zwyczaj picia kawy „bunowej”, jak ją starzy Kaszubi nazywali (zapewne z niemieckiego Bohnenkaffee), pojawił się – wg moich obserwacji - gdzieś na początku lat 50., choć być może była to kwestia początku częstszej jej podaży.
Popijając kawę „po turecku”, jak to niesłusznie, zresztą po dzień dzisiejszy się określa (nie ma to – jak wiadomo - nic wspólnego z faktycznym tureckim sposobem), w czasie jednego ze spotkań w gronie koleżanek i kolegów niektórzy spośród kolegów swoim zwyczajem zjadali osiadłe na dnie szklanki fusy, przydawało to takim konsumentom miano wytrawnego kawiarza. Nowicjusz w naszej grupie zapytał szeptem kolegę: „…czy zjadanie fusów jest konieczne? Mnie to nie smakuje!”
Dziś niektórzy studenci (i studentki) świadomie i jakby z przekorą stroją się „na łajzę”; wdziewają podarte dżinsy i wyblakłą T-koszulę, ale na wykłady nierzadko przybywają niezłą „gablotą”. W tamtym czasie nie przywiązywano większej wagi do ubioru i chyba w ogóle do powierzchowności. Być może z prozaicznego powodu… Tylko koledzy z zamożniejszych rodzin wdziewali latem powszechnie noszony ciuch zwany „bombajką” – rodzaj wdzianka z jasnej tkaniny (lnianej?) z krótkim rękawem. Do tego noszono półbuty szyte z grubej lnianej tkaniny na …słomianej podeszwie (słoma ryżowa?). Powszechnie noszonym latem obuwiem były „pepegi”, czyli tandetne tenisówki. Ja nosiłem przez kilka lat kupiony za bezcen od sąsiada w Lęborku, byłego kaszubskiego „andersowca”, wygodny brytyjski battledress. Byłem zresztą nie jedynym tak „umundurowanym” studentem na PG. W przeciwieństwie do dzisiejszych studentów większość ówczesnych nosiła czapki studenckie na co dzień, ale koniecznie mocno używane, wyświechtane i ze złamanym daszkiem. Nowe poddawano przed ich założeniem „przyśpieszonemu” zestarzaniu.

Tylko dorosłym użytkownikom i gościom tego forum po cichu powiem, że z mocniejszych trunków pijano używki, których dziś żaden szanujący się mężczyzna do ust nie weźmie, np. prunelkę, pomarańczówkę, porterówkę – gęsty ulep, że niemal łyżeczką jeść. Delikatesy oferowały równie słodkie, niemal gęste i stosunkowo niedrogie hiszpańskie wino „Malaga”, które „robiło” za reprezentanta win szlachetnych, bowiem na półkach sklepowych widniały ciecze z gatunku „Czar pegeeru”. Gdy przy jakiejś sposobności częstowano egzotycznymi wówczas trunkami w rodzaju brandy czy whisky, sącząc je z niesmakiem szeptało się koledze do ucha: „co – u licha - ci ludzie w tym paskudztwie widzą?”

Myślę, że to w tamtych czasach narodziły się seriale dowcipów w rodzaju „gry półsłówek”, „nazwisk ambasadorów” czy „bajek o …”, a o rozkwicie dowcipów politycznych nawet nie wspomnę.
Pozdrawiam
Antek