Dawny Gdańsk Żuławy, Kaszuby, Kociewie i inne miejsca bliższe lub dalsze - Cały ten złom Dostojny Wieśniak - Wto Wrz 09, 2014 11:52 pm Temat postu: Cały ten złom Od pewnego czasu chodzi za mną pomysł na sprzedanie garści informacji na temat tego przeróżnego żelastwa, jakie pomontowane do ścian i innych elementów ruchomych obiektów zabytkowych. Założenie wątku uzasadnia zapotrzebowanie społeczne, (naduś sobie) a jakie, to się dopiero okaże. Mam nadzieję, że nie wyjdzie z tego kolejny blog. Proszę pytać albo poprawiać. Nie ma pytań głupich, są co najwyżej takie odpowiedzi a i nikt nie jest na tyle mądry, by nie mógł dowiedzieć się czegoś nowego. Na przykład ja. Zupełnym przypadkiem na dzisiejszym objeździe, spotkałem osobę straszliwie poważnie zajmującą się, najogólniej mówiąc, dawną stolarką budowlaną, kolorami i takimi tam sprawami. Może da się skaptować na forum, jak nie to w innych miejscach będzie można poczytać co nieco. Na początek dwa elementy, jakie równolegle fociliśmy. Zawias okiennicy i ustrojstwo blokujące okiennicę przy ścianie drewnianego budynku. Inny zawias tego typu, wydobyty z żuławskiej gleby, następnym razem pokażę. Dostojny Wieśniak - Nie Wrz 14, 2014 8:02 pm Przepraszam, że to tak długo trwało. Zabiegany trochę jestem. Niżej części zawiasów montowanych w drewnianych ramach i słupach bram. Technika wykonania wszędzie ta sama. W zależności od przeznaczenia, to jest ciężaru elementu jaki miał być zawieszony, detale te różniły się wielkością. Kute były oczywiście ręcznie z dwóch różnej grubości podłużnych elementów żelaznych. Grubszy zakuwano z jednej strony w grot, służący do wbicia w drewno, w drugim końcu rozkuwano otwór. W nim następnie zakuwany był trzpień, wykonany z tego mniejszego kawałka, wspomnianego na początku. W zależności od mody, zamówienia czy fantazji kowala był to prosty pręt ucięty równo albo zakończony główką. Zawiasy obsługujące okna i okiennice często bywały lekko zwężane u góry. Dolny odcinek trzpienia rozkuwany był na płasko i formowany w fantazyjne nierzadko wzory. Tu mamy przykład grotu. Służyły one do dodatkowego podparcia całej konstrukcji. Ten fragment mocowany był do ściany gwoździem. I tu ciekawostka taka. W zależności od typu używanego gwoździa, to jest okresu historycznego, otwór był albo prostokątny, albo okrągły. A tak w ogóle broniony jest doktorat na temat stolarki i można mieć nadzieję, że ukaże się drukiem. Z całą pewnością znajdzie się tam więcej informacji i to w dodatku uporządkowanych. Jak będę coś wiedział, dam znać. Edycja Pudełko zapałek podrzuciłem dla wyłapania skali artefaktów. pumeks - Pon Wrz 22, 2014 9:48 pm Dostojny, zarażasz Stoi sobie (jeszcze) w Trutnowach taki smętny destrukt niegdyś pięknego, a od dawna niekochanego domu. A na nim siła okuć wszelakich. pumeks - Pon Wrz 22, 2014 9:52 pm Ten sam dom, ciąg dalszy Dostojny Wieśniak - Wto Wrz 23, 2014 1:42 am Faktycznie, zaraza jakaś. Moje kobiety wróciwszy z wojaży dalekich, przyznają że zamiast podziwiać plenery bliższej i dalszej zagranicy, bram wypatrywały. Piękne te okucia. Ponieważ wątek wziął się z pytania o różnicę pomiędzy tym co w elementach murowanych montowano a tym co do drewna przeznaczano, niżej typowy trzpień wmurowywany w słupy i ściany. Oczywiście grubość i ogólne mówiąc, kształt fragmentu zamurowywanego, bywała różna ale zasada była zawsze ta sama. Na czymś takim zawieszano bramy na przykład. Tutaj można zauważyć wtórną adaptację typowo "drewnianego" zawiasu, do słupa murowanego. pumeks - Wto Wrz 23, 2014 8:24 am Dostojny Wieśniak napisał/a: Tutaj można zauważyć wtórną adaptację typowo "drewnianego" zawiasu, do słupa murowanego. Zapomniałeś dopisać, można, o ile jest się Dostojnym. Ja niczego takiego nie zauważyłem pumeks - Wto Wrz 23, 2014 9:09 am Domów murowanych jeszcze nie lustrowałem, tu jeszcze jeden drewniany, z 1847 r., w nadmotławskiej części Krępca. Inaczej niż w Trutnowach (patrz wyżej), tutaj cały osprzęt wydaje się pochodzić "z jednej bajki". Krzysztof - Wto Wrz 23, 2014 10:10 am Zaszła pozytywna zmiana od 2010 r. http://forum.dawnygdansk....p=119755#119755 Ktoś dobry osłonił przed deszczami ten element szczytu. pumeks - Wto Wrz 23, 2014 10:28 am No tak. Oczywiście pisząc, że osprzęt jest cały z jednej bajki, nie miałem na myśli obróbek blacharskich, ani tym bardziej tych okien w szczytowej ścianie Dostojny Wieśniak - Sro Wrz 24, 2014 11:21 pm pumeks napisał/a: Zapomniałeś dopisać, można, o ile jest się Dostojnym. Ja niczego takiego nie zauważyłem Aaaa tam. Każdy z nas patrzy przez swoje okulary. W życiu nie zauważę tego wszystkiego, co Krzysztof widzi w rzeźbie terenu. pieslaw - Czw Wrz 25, 2014 4:24 pm Tylko patrzyć jak te piękne okucia znajdą się na stoisku jakiegoś "kolekcjonera" na którymś z kolejnych Jarmarków Dominikańskich Dostojny Wieśniak - Wto Wrz 30, 2014 11:14 pm A na co to komu? Osoby prawdziwie zainteresowane tego typu detalami, da się policzyć na palcach. Niżej archiwalne zdjęcie Schmida z zaznaczonymi zawiasami w stanie (podejrzewam) ówcześnie dobrym. Zdjęcie bez czerwonych kresek tutaj. Dostojny Wieśniak - Czw Paź 02, 2014 10:29 pm Takie tam różności z Myszewa. Żeby nie było, że o samych zawiasach, na początek znane starszemu pokoleniu proste urządzenie do oczyszczania butów z błota. (fot. 1) Przed zabetonowaniem wszystkiego i wszędzie, właśnie wszędzie montowano takie skrobaczki. Miały różne kształty. Jednak zawsze był to kawał grubego żelastwa, ustawionego pionowo w niewielkiej odległości od podłoża. Łatwiej się sprzątało okolicę urządzenia. Zdjęcia 2 i 3 pokazują zespolenie skrzydła żeliwnej bramy ze słupem. Tutaj są to obejmy podtrzymujące okrągły, pionowy fragment konstrukcji skrzydła. Brama w całości w tym miejscu. Na zdjęciu 4 po jego prawej stronie, niewyraźnie widać trzpienie jakimi wzmacniano osadzenie drewnianej futryny w ścianie. Popularny patent, który przeoczyłem na miejscu. Poprawię się. W dolnym rogu znany już wszystkim zawias łączący drewnianą futrynę ze skrzydłem drzwi. I na koniec sposób osadzenia drewnianych drzwi w ścianie budynku. Coś podobnego do tego, co w tym przypadku wmurowano w ścianę, mam gdzieś. Postaram się znaleźć. Kształtem przypomina element pokazany wyżej na zdjęciu D 1 jpg. Tyle, że trzpień wpuszczany w ścianę był dłuższy. Zresztą to na D 1 też zamontowane było w ścianie, prawdopodobnie. Dostojny Wieśniak - Sob Paź 04, 2014 12:33 am Okna w dawnym domu nauczyciela w Tiegenhagen. Później, przez długie lata, dom robił za plebanię. Zachowało się kilka okien skrzynkowych, w międzyczasie zmodernizowanych. Skrzydła wewnętrzne wymieniono. Na zewnętrznych zachowały się powszechnie stosowane w latach międzywojennych blokady (zamykacze takie) skrzydeł i nieodzowne haczyki zabezpieczające okna przed uszkodzeniem przez przeciągi czy wiatr. Tyle, że haczyki jakieś współczesne bardziej się zdają. Na tych terenach stosowane były dawniej osobliwe oczka. Spróbuję znaleźć to ustrojstwo. A póki co Cyganek. Dostojny Wieśniak - Wto Paź 07, 2014 1:01 am Kołatka na drzwiach tego niesamowitego kościoła w Palczewie i trzymadełko służące do przyciągania drzwi na przykład. Trzymadełko wydarłem ziemi i przywróciłem do życia. Nie żeby tam od razu jakieś wykopaliska. Na tym się nie znam kompletnie. Naszło mnie kiedyś na niwelację gruntu wokół starego domu. Dokopałem się do pragermańskiego klepiska, wydobywając po drodze masę gruzu i takie tam cudeńka. Na tym poprzestałem. Bo aż tak szurnięty, żeby sobie podwórko ryć do piachu, to ja nie jestem. Dostojny Wieśniak - Sro Paź 08, 2014 11:07 pm Obiecane haki podtrzymujące ościeżnice albo futryny. Haki jakie widać niżej znaleźć można w cerkwi p.w. Św. Trójcy w Braniewie. Stabilizują ościeżnice szafy ściennej za ołtarzem. Lokalizacja nie ma jednak większego znaczenia. Elementy te stosowane były na terenach całych północnych Niemiec a może i jeszcze dalej... Na marginesie - szafy wpuszczone w ścianę późno gotyckiego kościoła to jest dopiero ciekawostka, choć nie na temat. Dostojny Wieśniak - Sro Paź 15, 2014 12:07 am A oto zawias stosowany do mocowania lekkich drzwiczek, najczęściej w drewnianych częściach budynków gospodarczych. Spotykało się je w drzwiach zewnętrznych umożliwiających przerzucenie czegoś tam z poziomu ziemi na poddasze. W wolnej chwili podjadę wyciąć go z tego śmietnika (oczywiście jest zgoda właściciela). Pokażę wówczas detal w całej krasie. Budynek z którego pochodzą te zawiasy, bo komplet się zachował, rozebrano już. Fragment z przedmiotowym kompletem runął, nim go sfociłem. Śpieszcie się focić starocie. Tak szybko znikają. Dostojny Wieśniak - Czw Paź 16, 2014 11:48 pm Mnogość zawiasów przybitych do jednej framugi. Normalnie wędrówka po epokach. Trafił się nawet taki, jak pokazany na zdjęciu wyżej. I skrobaczka do butów, sponiewierana przez ekipy remontowe, przy wejściu do kościoła w Tui. Dostojny Wieśniak - Pon Paź 27, 2014 1:52 am Obiecywałem kiedyś, odnaleźć zabawkę służącą do blokowania zamkniętego i otwartego okna. We własnej rupieciarni szukać tego nie miałem kiedy. No to przy okazji będąc w Stegnie, u kolegi mego serdecznego, wlazłem mu do kątów, jakich wczasowiczom nie pokazuje. Bo i po co? Niestety, nieopatrznie wyszkolony lata temu, za nic już nie odda żadnego z tych okuć. I na co mi to było? Mamy, co mamy. Niżej fragment skrzydła okiennego z blokadą otwarcia / zamknięcia (dwa otwory w oczku). Brakuje w futrynie haczyka, który blokował to okno. Za to zachował się haczyk blokujący okno na oścież otwarte. Takie oczka służyły do zamykania okien. Dzisiaj załatwia się to przeróżnymi klamkami, uruchamiającymi mechanizmy ukryte w skrzydłach okien. Okucia w budynku nieużywanym, do remontu przeznaczonym. W następnej odsłonie komplet zamków typu łapka - sztabka. Wiercipietek - Pon Paź 27, 2014 9:13 am Nie widać nawet śladu po zatyczce na słupku, ale konstrukcja okna się zgadza. Powinno to wyglądac jak w załączniku. Kołatek nie należy do kompletu. Haczyk do blokowania okna otwartwgo bywał trzy razy dłuższy. Zbych - Pon Paź 27, 2014 11:34 am Dostojny Wieśniak napisał/a: Niżej fragment skrzydła okiennego z blokadą otwarcia / zamknięcia (dwa otwory w oczku). Mieszkałem kiedyś w domu, gdzie takie były, tylko że sprawne. W Sopocie. Dostojny Wieśniak - Czw Paź 30, 2014 9:47 pm Tym razem blaszane cacko. Bardzo rzadko dzisiaj robi się coś podobnego. A i to chyba wyłącznie w ramach rekonstrukcji większych całości. Linka - Pią Paź 31, 2014 10:55 pm Uwielbiam ten dom, szkoda, że tak niszczeje :( Dostojny Wieśniak - Sob Lis 01, 2014 12:41 am Dom stoi w Orłowie. I faktycznie rozpada się. Gdzieś mi się zawieruszyła gminna ewidencja zabytków. Pewnie w niej jest. Żadne inne prawo domu tego nie chroni. Morion - Sob Lis 01, 2014 6:36 pm pumeks napisał/a: Stoi sobie (jeszcze) w Trutnowach taki smętny destrukt niegdyś pięknego, a od dawna niekochanego domu. A na nim siła okuć wszelakich. Rzeczywiście, to prawdzie eldorado dla foto-łowców wszelakich detali: z drewna, żelaza i innych materiałów dostępnych "w domu i zagrodzie". Dostojny Wieśniak - Nie Lis 02, 2014 2:25 am „Zamki” w drzwiach budynku gospodarczego w Stegnie. Same drzwi po części wymienione, zawiasy i zamknięcia, jakie były w chwili budowania budynków, zachowane. Zawiasy pomieszane z czasem. Obok budynek mieszkalny, z niedocenianą galanterią klamek. Drobne ubytki w kompletach, możliwe do odtworzenia jeszcze. Morion - Czw Lis 06, 2014 5:06 pm Piękne drewno, do tego trochę żelaza i dużo dużo wspaniałego światła. Dostojny Wieśniak - Pon Lis 10, 2014 1:09 am Królewo pod Malborkiem. Tam gdzie stoi, klinkierem niegdyś zdobiona, kapliczka z wieków średnich. Chłopaki mówią, że w Królewie stały kiedyś cztery dwory. ”O tam, tam i tam gdzie tę stodołę z wieżyczkami widać. Ruskie to spaliły a właściciele rozebrali ruiny. A ty, to tak możesz zdjęcia sobie robić?” A mogę, bo co mi tam. Z dworów został jeden. W marnej kondycji. Pochodzi z początków XX w. W rejestrze go nie ma, pewnie ewidencja gminna go obejmuje. Ale, że wątek o żelastwie... Na drzwiach, niegdyś reprezentacyjnych, zachowała się ozdóbka. Brakujące elementy możliwe jeszcze do odtworzenia. Zachował się cień na drzwiach. U góry i u dołu. Ganek po bokach zasłonięty, od frontu po bokach oszklony był pierwotnie. Okna były ruchome, szyby montowane w metalowej ramie, opuszczane. Wejście chroniła albo kratownica albo żaluzja jakaś. Zachowały się prowadnice przymocowane do kolumn i skrzynka kryjąca niegdyś mechanizm i rolkę, na którą zwijano żaluzję. Zachowała się też balustrada balkonu nad gankiem. Fajne miejsce, fajny dom. Szkoda, że się tak sypie. Morion - Pon Lis 10, 2014 4:09 pm Jeszcze jeden przyrząd do usuwania błota z podeszew. Linka - Pon Lis 10, 2014 5:11 pm Mnie szkoda też tych ceramicznych lwów z odstrzelonymi (?) łbami. Co to komu przeszkadzało? Budynek chyba figuruje w ewidencji - tak mi się zdaje, ale pewności nie mam. Aż prosi się o porządny remont, perełka taka... Dostojny Wieśniak - Czw Gru 11, 2014 12:58 am Linka napisał/a: Co to komu przeszkadzało? Zalewajace nasz kraj bolszewickie hordy, szukały zegarków i tym podobnych gadżetów. Cała reszta... Niżej pochodzące z budynku (prawdopodobnie) dawnej pastorówki w Starym Polu, zakotwienie w ścianie szczytowej jednej z belek konstrukcji więźby dachowej. Podobne elementy, różnie opracowane, można spotkać wszędzie. Formy przebogate. Od prostych płyt stalowych w obrysie kwadratu czy prostego płaskownika, po niezwykle wymyślne dzieła sztuki kowalskiej. I dalej dwa drobiazgi gdańskie. Skrobak do zabłoconych butów i pozostałość po nieczynnym dzwonku w budynku Archiwum Państwowego. Choćby ze względu na zachowane w niezłym stanie detale kowalskie, polecam wizytę w Archiwum. Tylko Ochrona nieco nerwowa. Ale możliwa do przejścia. Dostojny Wieśniak - Nie Lut 08, 2015 1:11 am Buduję na Starej Mierzei coś płaskiego, jakby drogę. Przyszło mi się przekopać przez niewielkie wzniesie, metr niecały w głąb gruntu, tyle co nic. Po drodze masę artefaktów wydobyłem. Od fragmentu bursztynowego koralika pradawnej roboty, przez potłuczone lustra i pojedyncze sztuki amunicji strzeleckiej, po zawias. I o zawiasie, pomijając psa pogrzebanego. Cacko prawdziwe. Kiedy go zamawiano, drogi być musiał. Żelazny jak to one, kuty. Kotwiony był ćwiekiem gwintowanym, wykończonym nakładką mosiężną albo brązową. Nie badałem a patyny zdzierać, nie mam sumienia. Ciekawostka taka. Na krótszym skrzydle, po stronie nie przeznaczonej do oglądania wybity coś jakby gmerk mistrza kowalskiego. Jodełka wychodząca z łezki. Historią kowalstwa pobieżnie się raczej zajmowałem, ot standardowo, czasy, formy i takie tam. No to nie będę się mądrzył bez sensu. Nie mam pojęcia, co to za warsztat. Gdyby, jakie siostry z Archeo miały ochotę przewalić za mnie trochę ziemi, to zostało mi jeszcze pięć metrów do zdjęcia. A że jestem ubogi, to na własny koszt raczej. Edycja. Żeby z tego postu nie wyszło jakieś odlotowe stanowisko archeologiczne, to w uzupełnieniu – obok funkcjonował całkiem współczesny warsztat obrabiający bursztyn. Odpadów masa w ziemi. Współczesnych niestety. Choć niektóre całkiem fajne. Ale to nie na temat. Krzysztof - Pon Lut 09, 2015 8:50 am https://www.facebook.com/...&type=1&theater Anka Nowodworzanka napisał/a: Znalezione na strychu w moim domu w NDG Dostojny Wieśniak - Wto Lut 10, 2015 1:31 am Piękne te łyżwy. Niby nie na temat, ale co szkodzi rozszerzyć? Bo w zasadzie gdzie wrzucić coś takiego? Ale nim przejdziemy dalej, kilka drobiazgów wydobywanych z miejsc skazanych na zapomnienie. Przed wielką rewolucją przemysłową, to jest masowym wytwarzaniem wszystkiego, gwoździe były wykuwane przez kowala. Każdy, zatem kosztował, ile kosztował. Drogo było. Stąd wzięło się budowanie drewnianych domów, kościołów i czego tam jeszcze bez użycia tych kosztownych wynalazków. Inna sprawa z wrotami, drzwiami i im podobnymi przeszkodami. To trzeba było przynajmniej dla wrażenia solidności okuć żelastwem. Tak naprawdę temat załatwiało połączenie biegnących w różnych kierunkach włókien twardego drewna, no ale trzeba było elementy też połączyć i wzmocnić. Nabijano je więc ćwiekami. Tak gwóźdź jak i ćwiek, to technicznie nic innego jak rozklepany w (w zależności od potrzeb różnej długości i wielkości łba) pręt żelazny, kuty w klin z rozklepanym końcem. Różnią się między sobą, ale może bez przesady. Ich obecność w konkretnym miejscu pozwala z grubsza datować wykonanie konkretnego fragmentu obiektu zabytkowego. Ćwiek od gwoździa, różnił się gabarytami tylko. Nie jestem jakoś specjalnie stary, ale pamiętam jeszcze czasy wyklętej komuny, kiedy to rekonstruując wrota, kuło się i ćwieki, i gwoździe. Dzisiaj załatwia się sprawę oszlifowanymi śrubami. Ot czasy. Niżej gwoździe warmińskie i XVII wieczne ćwieki żuławskie. Tak dla przykładu. Adamdownunder - Wto Lut 10, 2015 9:57 am Dostojny Wieśniak napisał/a: Piękne te łyżwy. Niby nie na temat, ale co szkodzi rozszerzyć? Mi osobiscie się wydaje że jak najbardzij do tego tematu, z tym zawijanym i stylowo kutym przodem samej łyżwy. Bardzo fajne te łyżwy ze strychu Wiercipietek - Wto Lut 10, 2015 6:35 pm Czy taki zawiasik przy oknie to wg was powód, by przyjąć, że okno miało okiennice? pumeks - Wto Lut 10, 2015 10:06 pm Jak nie pokażesz całości, to trudno wyrokować. Równie dobrze mógłby to być zawias od zewnętrznego skrzydła okna. Wiercipietek - Sro Lut 11, 2015 9:37 am Trudno na obrazku przepisowej wielkości pokazać cały kontekst. Na pierwszym powyższy zawiasik, na drugim nowsze wersje tegoż - z sąsiednich okien tego samego budynku. Na skrzydło zewnętrzne to nie wygląda, słup ma 17,5 cm szerokości, czyli trochę dużo jak na zakład profilu skrzydła Dostojny Wieśniak - Czw Lut 12, 2015 12:48 am Wyląda tak, jakby otwory okienne były zmniejszane. Mogły to być zawiasy okiennic. pumeks - Czw Lut 12, 2015 9:51 am Masz chyba Wiercipiętku rację. Tutaj (Trutnowy) wszystkie zawiasy zachowały się chyba w pierwotnym układzie Dostojny Wieśniak - Wto Lut 17, 2015 12:04 am No to dla odmiany kilka narzędzi wydłubanych z ziemi albo zabezpieczonych w rumowisku XIX w. budynku gospodarczego. W znakomitej większości widać, do czego służyły. Co do tego czegoś w eskę wygiętego, pojęcia nie mam co to za ustrojstwo. Osadzone to było na kiju, jak grabie i wbijane pionowo w ziemię. Tylko, po jakie licho? Fenix - Wto Lut 17, 2015 1:00 pm To z eską, to rozdrabniacz między innymi do ugotowanych ziemniaków posypanych śrutą. pumeks - Wto Lut 17, 2015 1:29 pm Znaczy praprzodek blendera, dla nierogacizny? Piotr - Wto Lut 17, 2015 3:13 pm Ten blender to tylko był napędzany "góra-dół". Ruchy obrotowe niewykonywane Dostojny Wieśniak - Sro Lut 18, 2015 12:31 am Wracając jeszcze na chwilę do praprzodka blendera, chciałbym zwrócić uwagę na drobny szczegół wykończenia listwy mocującej urządzenie do drążka. Ta łezka to bardzo popularny w regionie szczegół. Zapotrzebowanie na estetykę życia codziennego przejawić się chciało w tej formie. Podobne drobiazgi można spotkać na przykład, na zakończeniach zawiasów. A teraz z całkiem innej beczki. Dwie zagadki. Odpowiedzi na pierwszą nie znam => skanowanie 1.jpg. Wydobyliśmy z ziemi coś jakby tabliczkę znamionową. Wojskową jak się zdaje. Wie ktoś coś więcej na ten temat? I druga, => DSC_3337.JPG dla starszego pokolenia prosta jak drut. Okucie meblowe. Kto wie, do czego służyło? Nagrodą będzie zdjęcie mebla prawie kompletnego. Wiercipietek - Sro Lut 18, 2015 10:02 am Moja teoria nt. tabliczki: nie jest to na pewno tabliczka znamionowa, bo nie ma drugiego otworu na trwałe mocowanie. Sądząc z napisów i wielkości otworu strzelam, że to zawieszka (brelok) do kluczyków samochodu. Ten zestaw kluczyków należał do "kraftfahrera", drugi zapasowy mógł pozostawać w bazie (i mieć napis "ersatz"). Kluczyki odpalały "aufbau" o podanym numerze (wymalowanym zapewne na skrzyni lub drzwiach). Oczywiście mógł to być samochód wojskowy z IIWŚ. Krzysztof - Sro Lut 18, 2015 6:05 pm Dostojny Wieśniak napisał/a: DSC_3337.JPG Zaczep do mocowania deski (prostopadłej do elementu na którym zamocowany był ten zaczep. Ja znam to z mocowania deski wzdłużnej łóżka. pawel.45 - Sro Lut 18, 2015 7:23 pm Wiercipietek napisał/a: Moja teoria nt. tabliczki: ... Kluczyki odpalały "aufbau" o podanym numerze (wymalowanym zapewne na skrzyni lub drzwiach). Oczywiście mógł to być samochód wojskowy z IIWŚ. Oczywiste, że nie jest to tabliczka znamionowa, lecz szyldzik informacyjny, czy też identyfikacyjny do kluczy (schlüsselschild). W tym przypadku kluczy do zabudowy pojazdu (aufbau) – czyli zamykanego nadwozia lub osłony (obudowy) zainstalowanego na samochodzie lub przyczepie wyposażenia – np.: agregatu, radiostacji, warsztatu itp. A więc to nie były klucze do „odpalania”, lecz otwierania zamków albo kłódek od tej zabudowy. Powszechnie (choć nie wyłącznie) stosowane były w niemieckich ciężarowych i specjalnych samochodach wojskowych uniwersalne stacyjki systemu Bosch (włącznik zapłonu z przełącznikiem świateł), do których każdy kierowca czy mechanik nosił kluczyk przy sobie, a drzwi kabiny kierowcy bardzo często nie posiadały zamków zamykanych na klucz, albo kabiny były typu otwartego. „Odpalanie” przy takiej stacyjce odbywało się przyciskiem włącznika rozrusznika. pumeks - Sob Mar 21, 2015 9:01 pm Nie wiem, Dostojny, czy Twój temat nie zainspirował pewnych osób do działań nieco bardziej komercyjnych DWA ZAWIASY OKIENNIC - ŻUŁAWY Dostojny Wieśniak - Nie Mar 22, 2015 1:08 am Co powiedzieć? Dwa zawiasy psu na budę się zdadzą. Ale może akurat ktoś właśnie tego poszukuje... Spotkałem i takich, co to rekonstruując fragment budynku drewnianego, nawet kute gwoździe ściągali z rynku. 1,00 PLN za sztukę płacili, o ile nie wyrwali tego z jakichś tam ruin. Rekontrukcje, to nie tylko strzelanie z atrap zabytkowej broni i odgrywanie wielkich bitew. Przepraszam, ale ciągle nie mam kiedy sfocić obiecanych zamków meblowych. Dostojny Wieśniak - Nie Mar 29, 2015 12:48 am Trochę żelastwa z NDG. Fabryka Stobego. Stalowe drzwi i okna, kraty, zamknięcie jakiegoś wylotu (nie wiem, do czego to mogło służyć w gorzelni), podpory platform załadunkowych. A skoro wątek inspiruje, to w intencji wsparcia lokalnej gospodarki, kupka darmowych korków ceramicznych i plastikowych do wzięcia na zawsze. Dostojny Wieśniak - Czw Maj 07, 2015 11:32 pm Guzik nieszukany wyszedł mi z ziemi na spotkanie. Dostojny Wieśniak - Nie Cze 07, 2015 11:21 pm Elementy tak oczywiste, że zapomniane zupełnie. Żelazne narożniki okienne. Montowało się to w narożach skrzydeł okien w oczywistym celu wzmocnienia konstrukcji. Do kompletu produkowane były zawiasy, jakie już pewnie pokazywane były wcześniej. A skoro penetrujemy jeden konkretny obiekt, to i drzwi wejściowe z drobiazgami. Dostojny Wieśniak - Sro Lip 08, 2015 11:35 pm Haczyk odzieżowy. Tutaj na zdemontowanej, przeznaczonej na zatracenie desce, stanowiącej niegdyś fragment niezachowanej boazerii. Haczyk żelazny, montowany profilowaną blaszką na wkręty do drewnianej ścianki. Możliwe obracanie w osi pionowej. Prosty, funkcjonalny patent . Fenix - Czw Lip 09, 2015 10:33 pm Chyba poziomej? Dostojny Wieśniak - Pią Lip 10, 2015 12:32 am Lekko skośny element użytkowy obracał się na pionowej części tego wihajstra. Niżej żelazny płaskownik, służący stabilizacji drewnianego słupa nośnego w murze. Modyfikacja wprowadzona w czasie jednego z remontów, po usunięciu zniszczonej belki podwalinowej ściany ryglowej. Zdjęcia pochodzą z kościoła św. Mikołaja w Cyganku. Przy okazji, zwróćcie uwagę, że wszystko co było zamurowywane w ścianach, rozcinane było na końcu i odginane. Oczywiście dla lepszego zakotwienia elementu. Dostojny Wieśniak - Sro Lip 15, 2015 12:18 am Dzisiaj bardzo istotny fragment wnętrz wielu obiektów zabytkowych. Na naszym terenie można wynalazek ten spotkać w obiektach użyteczności publicznej, głównie w kościołach. Żelazne kształtki , łączone w części zamurowywanej nitowanymi poprzeczkami, wmurowywane w ściany, służące za podpory różnych ciężkich przedmiotów, eksponowanych na ścianach wewnętrznych. Wstawiano je na głębokość ok. 20 cm. Umieszcza się na nich głównie rzeźby, feretrony i takie tam. Zwracam uwagę na to ustrojstwo, bo zwiedzając przeróżne miejsca na ogół nie zauważa się tego. W załączeniu różności jakie żelastwa te dźwigają. Zdjęcia pochodzą z trzech różnych kościołów żuławskich. Dostojny Wieśniak - Nie Lip 26, 2015 12:28 am Drzwi boczne w ścianie południowej kościoła w Kiezmarku. Po drugiej stronie piękny zamek do sfocenia przy innej okazji. Dostojny Wieśniak - Wto Sie 04, 2015 12:15 am Kątowniki montażowe. Dzisiaj mają różne formy, wykonuje się je z różnych materiałów. Klik. Jak się jednak można słusznie spodziewać, nie jest to nic nowego pod słońcem. Niżej wykute z żelaza ich wcześniejsze wersje, pochodzące z połowy XVII. By je zobaczyć, trzeba rozebrać jakiś stary budynek, najlepiej szachulcowy. I tu drobne wtrącenie montażowe. Znając choćby z grubsza historię budynku, porównując różne rodzaje gwoździ (z ćwiekami jak kto woli), można wnioskować o okresach w jakich konkretny budynek był remontowany. Stan zachowania belek drewnianych, to jedno, inne materiały żelazne na przykład, to drugie. I przy okazji siedemnastowieczna kotwa spinająca konstrukcję drewnianą ścian narożnych. Wiercipietek - Pią Sie 14, 2015 8:21 pm Kociewski zestaw metalowy: - fest zamek wspomagany sztabą. Drzwi blachą obite (widać gwoździe przelazłe przez dechy) - okiennica wewnętrzna wzmocniona j.w - "nawarstwienie epok" zamkowych Wiercipietek - Sob Sie 29, 2015 12:15 pm Do okołookiennego żelaztwa trzeba zaliczyć także takie oto patenty do zbierania skroplin z szyby. Kiedyś widywane powszechnie (za "moich czasów" np. pod parapetami gmachu głównego PG), dewastowane i usuwane odchodzą w niebyt. Romek52 - Nie Wrz 06, 2015 8:12 pm Znalezione w ogrodzie botanicznym w Gołubiu Dostojny Wieśniak - Sob Paź 03, 2015 12:55 am Leciwa dość krata żelazna w oknie zakrystii kościoła katolickiego w Borętach. Kościół w trwałej i postępującej ruinie. W zachowanych przejściach znaleźć można zawiasy wmurowane w ściany i blokady zamków. Do tego kilkanaście innych ciekawych drobiazgów, ale nie w tym temacie opowiadać o nich. Wiercipietek - Sob Paź 03, 2015 9:44 pm Kurcze, nie kojarzę okienka. Czy to to zaznaczone? Dostojny Wieśniak - Nie Paź 04, 2015 6:54 pm Tak, to zaznaczone. Na dodatek zaznaczenie na rzucie. Źródło rysunku - B.Schmid, Bau und Kusnt... Zbych - Nie Paź 04, 2015 7:02 pm Chyba była jakaś przebudowa, bo na rysunku schody obok okna nie mają połączenia z zewnętrzem, a na zdjęciu mają, choć zasypane. Dostojny Wieśniak - Nie Paź 04, 2015 9:02 pm Wszystko jest w porządku. Okienko znajduje się na „parterze”, zaś schody prowadzą na piętro nad zakrystią. W tej półokrągłej przybudówce właśnie. Ceglane stopnie wejścia na piętro są w znacznym stopniu zużyte, używane więc musiały być bardzo długo. Zbych - Nie Paź 04, 2015 10:39 pm Wynika z tego, że schody ze zdjęcia Wiercipiętka, które prowadzą w dół i są zasypane znajdują się poniżej schodów z rysunku. Dostojny Wieśniak - Nie Paź 04, 2015 11:28 pm Nic nie wiadomo o istnieniu w tym miejscu schodów. pumeks - Pon Paź 05, 2015 12:13 am Wydaje mi się, że Zbych zobaczył na zdjęciu Wiercipiętka Borety 02350m.jpg jako wypukłe to, co w rzeczywistości jest wklęsłe i stąd nieporozumienie. Wiercipietek - Pon Paź 05, 2015 8:03 am Zbychu, zdjęcia i rysunek są ok. Klatka schodowa zaczyna się na zewnątrz na wys. ok metra i nie ma z niej wyjścia na zewnątrz. Zbych - Pon Paź 05, 2015 9:22 am Pumeksie, ja tam widzę wklęsłość, nie wypukłość. Wiercipietek napisał/a: Zbychu, zdjęcia i rysunek są ok. Klatka schodowa zaczyna się na zewnątrz na wys. ok metra i nie ma z niej wyjścia na zewnątrz. Nie kwestionuję tego, że schody prowadzące na piętro i schody widoczne na rysunku, to te same schody, to już wyjaśnił Dostojny Wieśniak. Jednak schodzące w dół łuki ceglane poniżej schodów prowadzących na piętro wyglądają jak sklepienie schodów prowadzących w dół do jakiegoś podpiwniczenia, zamurowanego później za piątym łukiem i zasypanego. Tylko wtedy ta wnęka ma sens. Inaczej to miejsce byłoby wypełnione cegłami z regularnością taką jak w innych częściach muru. Kierunek wnęki prowadzi pod prezbiterium, mogłaby tam znajdować się krypta, z której z czasem zrezygnowano. Przy okazji inne strony w temacie: w twarzoksiągu i w marienburg.pl Wiercipietek - Pon Paź 05, 2015 3:39 pm Łęki służą wyłącznie podtrzymaniu klatki schodowej (właśnie po to, żeby NIE murować ściany poniżej i nie zakładać fundamentu), nic nie wskazuje na inną ich funkcję. Tak twierdzą mądrzejsi ode mnie, a po oglądzie cegieł zgadzam się z nimi Chyba dzięki mnie wątek się wykoleja. Jest jakiś wątek boręcki, do którego te rozważania można przeszczepić? Dostojny Wieśniak - Sob Maj 14, 2016 12:23 am Szczyty kamienic Głównego Miasta zastawione są rzeźbami kamiennymi. Niżej znaleźć można, też kamienne, przedproża. Mówię o elementach kamiennych wolno stojących, tych których nie wbudowano w elewację, bo chcę pokazać coś czego nikt, poza bardzo wąską grupą osób, nigdy nie ogląda i oglądał nie będzie. Żelazne dyble. Prosty patent montażowy, element bez którego kamieniarka architektoniczna stać nie może. W czasach historycznych dyble w Gdańsku kuto w żelaza. Pręty o kwadratowym mniej więcej przekroju, w zależności od przeznaczenia od 3 cm do nieco węższych, nacinano skośnie i przycinano do potrzeb. Dyble osadzano w kwadratowym otworze wykuwanym w płaszczyźnie jaka maiła być łączona i zalewano ołowiem. Tak montowane były i całe np. rzeźby, i ich elementy, jeżeli przedmiot składał się z więcej niż jednej części. Żeby nie zanudzać - w czasach nam bliższych żelazne dyble montowano już na cement, z czasem żelazo zastępowano mosiądzem, później stalą nierdzewną, weszły do użycia żywice syntetyczne. EwkaW - Sob Maj 14, 2016 11:30 pm Rzeczywiście ciekawostka dla osób spoza... nie wiedziałam, że tak się kamienne elementy łączyło i przyznam, że się chyba nigdy nad tym nie zastanawiałam. Fajne to i solidne Inaczej z rozwiązaniami nowszymi - zawsze nieco drżę, kiedy ktoś się nawet lekko opiera na jakimś pionowym nagrobku. Na moich oczach jeden taki element się w ten sposób wywrócił, na szczęście nikogo nie uszkodził. No i co się okazało? Ano pręt ø 6-8 mm, długości około 10 cm osmarkany lichą zaprawą cementową miał trzymać pionową płytę z lastriko, wysoką pewnie na 80 cm. Płyta była dosyć gruba i chyba dlatego stała. Siłą woli jednak, a nie tego mocowania. Takie buble, pochodzące z lat 70 - 80-tych, stoją licznie na naszych cmentarzach niestety i stanowią niebezpieczeństwo dla osób przeciskających się między grobami Dostojny Wieśniak - Pon Lip 04, 2016 11:10 pm W Nowym Dworze Gdańskim kompleks budynków z lat trzydziestych XX wieku. Nieprawdopodobnie wręcz zachowany, z pełnym wyposażeniem architektonicznym, budynek dawnego Domu Ludowego, dzisiaj ŻOK i tyły Starostwa. W elewacjach bocznych ŻOK -u zachowały się wyjścia z sali głównej, ze zmienioną już stolarką za to zachowanymi schodami i balustradami z epoki. Nad nimi zniszczone ale ciągle istniejące latarnie. Na tyłach Starostwa znaleźć można podpiwniczoną przybudówkę, coś jakby taras. Pierwotnie wodę z tarasu odprowadzały żelazne żygacze. Dzisiaj kompletnie już zniszczone i ewidentnie zapomniane. Odpływy uszczelnia absurdalna pianka poliuretanowa. Póki jeszcze istnieje - ostatni żygacz pamiętający narodowych socjalistów, tych niemieckich, w Nowym Dworze Gdańskim. Ewidentnie jakiemuś idiocie nie mieściła się rurka wewnątrz. Przeciął więc żelastwo zachowując pozostałości dla odchylenia strumienia wody od ściany. I tak nie wyszło. Wiercipietek - Sro Lip 06, 2016 3:30 pm Siusiak z ostatniego zdjęcia jest tyleż obsceniczny, co metaforyczny ... Dostojny Wieśniak - Sro Sie 03, 2016 11:25 pm Przyrząd do ładowania rozżarzonego węgla, do żelazka. Tak mi się wydaje. Ustrojstwo zaopatrzone było w nieczynną dzisiaj sprężynę, otwierającą ramiona przenoszące węgliki. Wykonany z blachy profilowanej, co sugeruje produkcję masową. A może to coś zupełnie innego? Jakieś pomysły? Zbych - Czw Sie 04, 2016 3:58 pm Cytat: A może to coś zupełnie innego? Jakieś pomysły? Żadnych pomysłów. To jest właśnie to, co napisałeś, pomijając oczywiście użycia niezgodne z przeznaczeniem. Dostojny Wieśniak - Wto Sie 16, 2016 12:05 am Rozstrzelany dzwon, dzwonek w zasadzie. Uparty taki jakiś, bo pomimo wszystko brzmi ciągle nader sympatycznie. Wiercipietek - Wto Sie 16, 2016 11:22 am Ojojoj! Jeżeli ma być używany, to zadbajcie, żeby serce trafiało idealnie w ton. Bicie poza tonem bardzo przyspiesza degradację odlewu i jest ponoć podstawową przyczyną pęknięć. Dostojny Wieśniak - Wto Sie 16, 2016 9:35 pm Niestety. Od przestrzelin odchodzi kilka pęknięć. Ten dzwon służyć może tylko do ekspozycji. Choć jak wspominałem brzmienie mimo wszystko zachował. Niżej kolejowy, chyba, dzwon. Kupiłem go kiedyś za jakieś grosze i tak dynda sobie przy wejściu. Trafił do nas bez serca więc zamontowałem mu mosiężną kształtkę, dającą bardzo wysoki dźwięk. W sumie wyszła całkiem fajna przeszkadzajka. Wiercipietek - Sro Sie 17, 2016 8:27 am Ciekawa jest korona tego postrzeleńca. Jego własna? Wygląda trochę jakby mu ją doczepiono w miejscu trzpienia. Dostojny Wieśniak - Czw Sie 18, 2016 12:06 am Nic specjalnego przecież. A miejsce styku niedoczyszczone tylko. To jeden odlew. Dostojny Wieśniak - Pią Sie 19, 2016 12:19 am Nie powiem, że szukałem. Przypadkiem zupełnym duszę w żuławskich błotach znalazłem. Ktoś ją wykopał i porzucił na zatracenie. Walała się niechciana i ewidentnie wzgardzona, przygarnąłem więc nieszczęsną do schroniska. Znakomita większość z nas doskonale wie o czym mówię. Ale bywają tu też początkujący. Dla ich informacji - dusza, to kawał żelastwa jaki niegdyś rozgrzewano i wpychano do specjalnie temu przeznaczonej komory w żelazku. Żelazko rozgrzewało się od niej i można było szaleć po obrusach, prześcieradłach i innych takich tam tekstyliach. Do niedawna, jak powszechnie wiadomo, w czasach bez energii elektrycznej w ścianach, prasowano na dwa sposoby. Wcześniej żelazkami na węgiel, nieco później żelazkami rozgrzewanymi duszami. W jakimś kartonie nierozpakowanym pewnie są jeszcze takie żelazka. Jak przypadkiem trafię na nie, pokażę. Dzisiaj dusza. pumeks - Pią Sie 19, 2016 8:02 am Zdaje się że w XI księdze "Tytusa Romka i A'Tomka" było co nieco na temat takich dusz princessita - Pią Sie 19, 2016 9:22 am Tak, prasowałam takim żelazkiem. Prasować trzeba szybko bo len lubi rozgrzane jak i bawełna. Do takich żelazek były specjalne żeliwne podstawki, które używam do mojego nowoczesnego małego żelazka. Sprawdzają się znakomicie. Henio - Pon Sie 29, 2016 3:57 am Dostojny Wieśniak napisał/a: . W sumie wyszła całkiem fajna przeszkadzajka. Mogę dorobić ringabulinę Wiercipietek - Czw Wrz 08, 2016 11:10 am Ringabulina? Ciekawe imię. Przedstawisz mnie tej pani? Kolekcja złomu omijała do tej pory repery, ankry itp. No to dwa repery z mojego zestawu : ten wielki ze ściany kościoła św. Katarzyny w Starogardzie Gd, drugi PKP-owski z dworca w Sierakowicach. I tabliczka, praszczur współczesnych oznakowań. Henio - Nie Wrz 11, 2016 4:31 pm Wiercipietek napisał/a: Ringabulina? Ciekawe imię. Przedstawisz mnie tej pani? . No ,ciemnoty Ci nie będę wciskał . Białą ringabulinę Ci mogę zrobić . Ps. Zawsze się u mnie w branży mówi , że to jest najkrótsza lina na statku . Wiercipietek - Wto Wrz 13, 2016 9:15 pm Do zestawu reperów, egzemplarz malborski ze ściany kościoła św. Jana. Co tam tymi małymi zasmarowanymi literkami jest napisane? pumeks - Wto Wrz 13, 2016 9:21 pm Zapewne "Uszkodzenie podlega karze" Wiercipietek - Sob Wrz 24, 2016 10:44 am Taki złom z wnętrza. Kapitalne ławki, zamykane drzwiczkami. Chociaż wysiedzieć w tym pasterkę może nie być lekko. Drzwiczki z zawiasami pasowymi, uszka (znane z okien w tym wątku) i zamki z szyldami. Wszystko odpowiednio ozdobne. Zbych - Sob Wrz 24, 2016 7:03 pm Wiercipietek napisał/a: ... uszka (znane z okien w tym wątku) ... Ja te uszka znam ze swoich dawnych okien. Dostojny Wieśniak - Sob Wrz 24, 2016 11:32 pm Zazdroszczę czasu jaki możesz poświęcić na penetrowanie terenu. Zadziwiające są te zamki blokujące wejścia do ławek. Zamontowano je w czasach, kiedy (zdawać by się mogło) każdy znał swoje miejsce. W ławce kościelnej też. Wiercipietek napisał/a: Chociaż wysiedzieć w tym pasterkę może nie być lekko. Wbrew pozorom jest to dzisiaj spory problem. Ludzie dawniej jakby nieco mniejsi byli. Większość historycznych ławek kościelnych, nie przystaje do gabarytów współczesnych ludzi. Z poprzednim PWKZ mieliśmy już nawet przegadane dodanie odrobiny przestrzeni pomiędzy ławkami w jednym z gotyckich kościołów na Żuławach. Wiercipietek - Nie Wrz 25, 2016 10:30 am Cytat: Zazdroszczę czasu jaki możesz poświęcić na penetrowanie terenu. Nie ma czego Większość tego co wklejam, to odpryski lub poboczne wątki mojej roboty, z reguły do samej roboty nie potrzebne. Na takich "dniach terenowych" nie ma nawet czasu zrobić porządnego zdjęcia. Szlag mnie trafia, jak przez okno samochodu albo pociągu oglądam piękne rzeczy, które tylko migają. Na miejscu też spina, bo najpierw robota, a ta się wlecze. I na wylocie jakaś fotka z kolana strzelona (bo statyw zajęty laserem) Część ławek już parafianie wymienili. Nowe nawet niebrzydkie, ale do tych starych im hoho. No ale z drugiej strony co, mają kręgosłupy łamać, żeby jaki miłośnik czy inny turysta stwierdził "o, jakie fajne" i poszedł sobie dalej? eh takie dylematy ... EwkaW - Nie Wrz 25, 2016 10:28 pm Wiercipietek napisał/a: Część ławek już parafianie wymienili. Nowe nawet niebrzydkie, ale do tych starych im hoho. Pociągnę temat dalej i kilka słów dodam Ilekroć jestem w gdańskim kościele św. Mikołaja, a bywam tam teraz rzadko, przypominam sobie początek lat 50-tych ubiegłego wieku, kiedy byłam tamtejszą smarkatą parafianką. Tam chodziłam na lekcje religii i tam przystępowałam do I Komunii św. Pośrodku były dwa rzędy ławek i tak jest do dzisiaj, natomiast ławki przy bocznych ołtarzach i w nawach bocznych to było coś fantastycznego. Z drzwiczkami, schodkami, proste i narożne, jedne wyżej od drugich, istny labirynt. Jakaż to była frajda siedzieć w takiej wysokiej ławce, ponad siedzącymi w zwykłych ławkach i jeszcze sobie zamknąć drzwiczki na haczyk. A jak dobrze było stamtąd widać księdza na ambonie... Innego rodzaju przeżyciem było siadanie w prezbiterium w stallach, bo msze odprawiało się wtedy przy głównym ołtarzu. Takie niewielkie osoby, jak ja wtedy, tonęły dosłownie w tych fotelach, niewiele widziały i ich prawie nie było widać zza ściany z klęcznikami. Wiele się zmieniło przez te wszystkie lata, ławki uproszczono, ambona jest nieużywana, ciekawa jestem czy w Św. Mikołaju chrzty obecnie odbywają się w pięknej chrzcielnicy usytuowanej w tylnej części prawej nawy, niedaleko głównego wejścia. Za mojego dzieciństwa tam się odbywały. Dostojny Wieśniak - Nie Wrz 25, 2016 10:49 pm EwkaW napisał/a: Pociągnę temat dalej i kilka słów dodam Wiercipietek napisał/a: Część ławek już parafianie wymienili. Nowe nawet niebrzydkie, ale do tych starych im hoho. Jak to wymienili? To wygląda na zabytek rejestrowy. Brzydkie albo nie mogą być w tym zestawie ścianki boczne. Dechy siedzisk, oparcia i podstawy kiedy się sypią, się wymienia bo to prosta konstrukcja. Ale, że ktoś pozwolił na wymianę ścian bocznych, to co najmniej dziwne. Ale co tam. Przewietrzyć się dzisiaj postanowiłem. Nie żeby tak od razu bez celu polatać. Ruszyłem na poszukiwania gałęzi starodawnych jabłoni do przeszczepu. Namierzonych miałem kilka drzew i owoce do akceptacji przywlokłem. Po drodze zahaczyłem o kościół w Nowej Cerkwi. Przy żygaczach i chorągiewce sprzęt zastępczy poddał się niestety. Mój ulubiony aparat w Radomiu Europy od prawie dwóch miesięcy naprawiają. Kiedy wróci, zawalczę jeszcze raz. Dzisiaj to co zdjąć się dało. Dziewiętnastowieczne okucia drzwi, klamki i barierka. Wiercipietek - Pon Wrz 26, 2016 12:10 am Cytat: Jak to wymienili? Atakto. I nie ścianek, tylko całych ławek. W nawie środkowej też. No chyba, że tam już były jakieś inne, nie te fajne. Zdjęcie takie sobie, ale wyjaśniałem dla czego mam takie :/ W Nowej Cerkwi miażdży mnie to malowanie cegieł na czerwono. Parę lat temu kolor był jeszcze żywszy. Zawrót głowy. A na sygnaturce krzyż i chorągiewka jeszcze stoją? Dostojny Wieśniak - Pon Wrz 26, 2016 11:11 pm Kościół z zewnątrz ma się nadspodziewanie dobrze. Pomimo odprowadzenia wód opadowych bezpośrednio pod mury. Izolacje działają rewelacyjnie. Chorągiewka i sygnaturka do dzisiaj świadczą o wyższości XIX wiecznych, niemieckich technik budowlanych, nad współczesnymi japońskimi konstrukcjami optycznymi. No, może nad jednym z ich produktów. Chociaż też bez przesady. Technologię zapychania dziur w murze gazetami, tynkowania ich na zicher i kilka innych sztuczek, poznałem w czasach głębokiej komuny min. na starym Żaku. Wiercipietek - Pią Wrz 30, 2016 9:01 am Cytat: Kościół z zewnątrz ma się nadspodziewanie dobrze. Pomimo odprowadzenia wód opadowych bezpośrednio pod mury. Izolacje działają rewelacyjnie. O, to mu się poprawiło! Jak ostatnio go oglądałem, to miał parę problemów : spękania ścian prezbiterium, zakrystii, zachodniej ściany szczytowej. Wszystko widoczne także od zewnątrz. Historie to zresztą nie nowe, już dawno temu prezbiterium poszyto stalowymi prętami. O chorągiewkę z sygnaturki też pytałem nie bez powodu. Jest spękana na pół w pionie, w poziomie... Więc żeby nie robić oftopu - stalowe szycie za ołtarzem. Wiercipietek - Sob Paź 01, 2016 9:51 pm Taki zestaw metalowy, z drzwi na kazalnicę : zawias, zamek i słitaśne klameczki. Paleta kolorów powszechna - odcienie sraczki. Dostojny Wieśniak - Nie Paź 02, 2016 12:15 am Wiercipietek napisał/a: stalowe szycie za ołtarzem. Wewnątrz nie byłem, skucha. Kicha a nie stabilne warunki. Wiercipietek napisał/a: odcienie sraczki Praczki po naszemu. pumeks - Nie Paź 02, 2016 7:28 am To też u św.Katarzyny w Starogardzie? czy kościół jest dostępny do zwiedzania? Wiercipietek - Nie Paź 02, 2016 12:37 pm Oczywiście ... że nie. Można sobie popatrzeć przez szybkę w drzwiach. Albo wpaść na krótko przed jakimś nabożeństwem - wtedy obejrzeć sobie dół, ewentualnie pierwszą emporę (jeżeli będzie otwarta). Jak napisałem, ja sobie popatruję przy robocie. Jeszcze będę się tam kręcił wielokrotnie, jak ktoś na mnie trafi, to spróbuję przemycić. pumeks - Pon Cze 26, 2017 6:41 pm Dostojny Wieśniak napisał/a: Żeby nie było, że o samych zawiasach, na początek znane starszemu pokoleniu proste urządzenie do oczyszczania butów z błota. (fot. 1) Przed zabetonowaniem wszystkiego i wszędzie, właśnie wszędzie montowano takie skrobaczki. Miały różne kształty. Jednak zawsze był to kawał grubego żelastwa, ustawionego pionowo w niewielkiej odległości od podłoża. Łatwiej się sprzątało okolicę urządzenia. Skrobaczki do oczyszczania zabłoconych podeszew wydają się nieskończenie różnorodne. Poniżej trzy egzemplarze z Gdańska. Pierwszy sprzed wejścia do Generalkommando (dziś Nowy Ratusz), drugi (ryba) przy Zielonej Bramie, trzeci - nie jestem pewien, możliwe że to było przy dawnej przychodni kolejowej, tam gdzie niedawno powstała nowa piwiarnia PG4. pumeks - Nie Lip 23, 2017 10:14 am A tu model z Żuław - zamontowany u wejścia do kościoła w Steblewie Dostojny Wieśniak - Pią Wrz 21, 2018 11:13 pm Jedna z czterech ocalałych krat w oknach sutereny szpitala nowodworskiego. W miejsce brakujących, wstawiono dzieła metaloplastyczne, widokami których nie warto obciążać serwera. Krata jaką widać niżej, pochodzi z czasów powstania budynku, to jest z początków XX w. Elewacja frontowa zachowana w pierwotnej, ceglanej formie. Pozostałe ściany oblazła pasteloza. Koondel - Pon Cze 03, 2019 10:59 am Żeby nie zakładać nowego wątku. Może ktoś z Was coś wie na temat tej tabliczki.... pumeks - Pon Cze 01, 2020 9:56 pm Mocno "pojechany" zawias po wewnętrznej stronie drzwi bocznych kościoła w Marynowach. Są na tym wyryte jakieś literki, bo chyba nie runy? ale konia z rzędem temu, kto chciałby i umiał je odcyfrować. Dostojny Wieśniak - Pon Gru 07, 2020 10:09 pm Drzwi, które dostały nowe życie w Mikoszewie i trochę złomu. Dohler - Pon Gru 14, 2020 8:13 pm Koondel napisał/a: Może ktoś z Was coś wie na temat tej tabliczki.... Możesz podać wymiary? monta - Czw Mar 18, 2021 5:37 pm Dostojny Wieśniak napisał/a: Buduję na Starej Mierzei coś płaskiego, jakby drogę. Przyszło mi się przekopać przez niewielkie wzniesie, metr niecały w głąb gruntu, tyle co nic. Po drodze masę artefaktów wydobyłem. Od fragmentu bursztynowego koralika pradawnej roboty, przez potłuczone lustra i pojedyncze sztuki amunicji strzeleckiej, po zawias. I o zawiasie, pomijając psa pogrzebanego. Cacko prawdziwe. Kiedy go zamawiano, drogi być musiał. Żelazny jak to one, kuty. Kotwiony był ćwiekiem gwintowanym, wykończonym nakładką mosiężną albo brązową. Nie badałem a patyny zdzierać, nie mam sumienia. Ciekawostka taka. Na krótszym skrzydle, po stronie nie przeznaczonej do oglądania wybity coś jakby gmerk mistrza kowalskiego. Jodełka wychodząca z łezki. Historią kowalstwa pobieżnie się raczej zajmowałem, ot standardowo, czasy, formy i takie tam. No to nie będę się mądrzył bez sensu. Nie mam pojęcia, co to za warsztat. Gdyby, jakie siostry z Archeo miały ochotę przewalić za mnie trochę ziemi, to zostało mi jeszcze pięć metrów do zdjęcia. A że jestem ubogi, to na własny koszt raczej. Edycja. Żeby z tego postu nie wyszło jakieś odlotowe stanowisko archeologiczne, to w uzupełnieniu – obok funkcjonował całkiem współczesny warsztat obrabiający bursztyn. Odpadów masa w ziemi. Współczesnych niestety. Choć niektóre całkiem fajne. Ale to nie na temat. Serdecznie Witam,z wielką przyjemnością oglądam wątki dotyczące Żuław,tematu,który mnie interesuje od lat 90tych,wnikliwie eksplorując wspomniany teren.Zaprezentowany tu element przez Pana jest fragmentem zawiasu oraz guzem od wieka skrzyni Żuławskiej pochodzącej z wieku XVIII/XIX.Pozdrawiam! Dostojny Wieśniak - Czw Mar 18, 2021 7:47 pm monta napisał/a: Zaprezentowany tu element przez Pana jest fragmentem zawiasu oraz guzem od wieka skrzyni Żuławskiej pochodzącej z wieku XVIII/XIX. Grubość ścianki i skrzydła sugeruje raczej nieco cięższy mebel. Wystawiają je w Muzeum Elbląskim, Miasta w Gdańsku a niezłe kopie zawiasów można obejrzeć w gabinecie szefa na poddaszu, na Dyrekcyjnej 2-4. Wiercipietek - Wto Sie 29, 2023 10:12 pm Znalazłem wreszcie pretekst do wykopka tego zacnego wątku. Mosiądz to co prawda złom kolorowy, nasz gdański, miastowy. Ale jaki słitaśny Klameczka lufcika w oknie klatki schodowej. pumeks - Sro Lip 03, 2024 11:16 am Sporo smaczków z początku XX wieku oferuje kolegiata NSJ "na Czarnej". Przy jednym z bocznych wejść, urządzenie umożliwiające utrzymanie drzwi w stanie szerokiego otwarcia (działa do dziś, czego nie omieszkałem sprawdzić drogą eksperymentu): pumeks - Sro Lip 03, 2024 11:17 am W bonusie jeden z zawiasów i klamka z głową (prawdopodobnie) delfina: pumeks - Sro Lip 03, 2024 11:29 am Na znajdujących się po przeciwnej stronie kościoła (po przekątnej) drzwiach do zakrystii, kowal zademonstrował swoją sztukę wykonując cyfry tworzące datę "1910" pumeks - Pon Lip 08, 2024 1:19 pm Dostojny Wieśniak napisał/a: znane starszemu pokoleniu proste urządzenie do oczyszczania butów z błota. (fot. 1) Przed zabetonowaniem wszystkiego i wszędzie, właśnie wszędzie montowano takie skrobaczki. Miały różne kształty. Jednak zawsze był to kawał grubego żelastwa, ustawionego pionowo w niewielkiej odległości od podłoża. Kolejna skrobaczka, tym razem z Muzeum Warmii i Mazur (d. zamek kapituły warmińskiej w Olsztynie nad Łyną).

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group