myszac - Wto Sty 05, 2010 3:25 pm Temat postu: Re: Śladem Weissera Dawidka
na wstępie - to jest nazwisko nieodmieniające się wiec powinno być Pawła Huelle
do Rolnej troche mu daleko sklep ten znajdował się w budynku przy skrzyżowaniu Różyckiego, Chrzanowskiego i Żeleńskiego, ostatnio tam sprzedawali okna, na tyłach tego budynku jest sklep Kasia
mniej wiecej tam tylko mnie się zdaje że bliżej dzisiejszego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego ( bo o tym kościele mowa w książce), na tyłach tego kościoła zaczyna się bukowa górka i ciągnie dalej obok mostu aż do Brętowa
- co do szkoły to w tamtych czasach cały budynek zajmowany był przez szkołę podstawową potem podzielono na liceum IX i podstawową nr 66 im. Mikołaja Kopernika,z której to podstawówki zrobili gimnazjum - kino znicz było tam gdzie teraz jest (był) kościół zielonoświątkowców na Szymanowskiego, - kino tramwajarz było tam gdzie jest hurtownia książek przy zajezdni tramwajowej (wejście przy przedszkolu), -boisko było (to z relacji mojej mamy  ) tam gdzie postawili apartamentowce Senator i Ambasador na Chrzanowskiego między Reymonta a Słowackiego,
- wiadukt - pochodź po lesie to znajdziesz 
- zdjecia - no proszę cię trochę inwencji twórczej - poszukaj w necie i sie pochwal co znalazłaś 
pumeks - Wto Sty 05, 2010 9:59 pm Temat postu: Re: Śladem Weissera Dawidka
E tam.... skoro odmieniamy Goethego, czy Bliklego, to powinno się odmieniać i Huellego. Inna sprawa, że w Polsce mamy (trochę dla mnie niezrozumiały) zwyczaj, że nosiciel nazwiska ma prawo zastrzec, by go nie odmieniano - i stąd musimy tolerować takie oficjalne dziwolągi, jak "Zbigniewa Ziobro" czy właśnie "Pawła Huelle", co moim zdaniem w jednym i drugim przypadku wskazuje na jakieś kompleksy 
danziger - Sro Sty 06, 2010 8:26 am Temat postu: Re: Śladem Weissera Dawidka
Powinno być Huellego. W języku polskim każde nazwisko, również obcojęzyczne, się odmienia (o ile tylko da się je odmienić). Takie są zasady językowe i nawet ewentualne przeciwne widzimisię "właściciela" nazwiska nie ma tu nic do rzeczy. http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629611 myszac - Sro Sty 06, 2010 8:41 am ok, sory, przepraszam nie to żebym sie czepiała, tylko ja sama miałam taką uwagę od polonistki w klasie maturalnej odnosnie tego samego autora 
Corzano - Sro Sty 06, 2010 9:01 am
Z litością obserwuję, jak niektórzy śmiałkowie próbują odmienić moje nazwisko. 
Możliwe, bo przecież te zasady się zmieniają. danziger - Sro Sty 06, 2010 10:42 am
Bo ludzie ostatnimi czasy w ogóle mają problemy z odmianą - najczęściej mylą biernik z dopełniaczem (nie tylko w nazwiskach), powoli staje się to nagminne. A Twoje nazwisko jest wyjątkowo trudne w odmianie, uznałbym nawet możliwość jego nieodmieniania (choć nie jest to niemożliwe) 
2xM - Sro Sty 06, 2010 3:07 pm Trochę OT: Dyskusja na temat ewentualnej odmiany nazwisk (a właściwie to nawet bardziej ogólnie - wyrazów obcego pochodzenia) ciągle trwa. Przypomnę tylko, że swego czasu uważano, że wyrazów radio czy studio też nie należy odmieniać (obecnie, zdaje się, że obie formy są prawidłowe, a w niedalekiej przyszłości pozostaną zapewne wyłącznie formy odmienione). W naszej kulturze i historii jest sporo osób o "niepolskich" nazwiskach - pierwszy z brzegu: Chopin. Wymawiamy nazwisko inaczej niż Francuzi i bez zastanowienia je odmieniamy (niektórzy nawet próbują zapisywać "Szopen", choć moim zdaniem to już zdecydowana przesada). O różnego rodzaju "pospolitych" Kleinach (często pisanych już Klajn) czy Goldfederach nie wspomnę. Wydaje mi się, że najważniejsze jest unikanie karykatur, bo może to zostać potraktowane jak naśmiewanie się z nazwiska. Niektóre nazwiska sprawiają problemy przy określonych przypadkach (np. w dopełniaczu wszystko jest OK i nikt nie podejrzewałby, że w celowniku czyha pułapka). Czasem nazwisko można odmienić w przypadku mężczyzny, ale mówienie o "pani Einsteinowej" może okazać się zwyczajnie niezręczne (choć 100 lat temu było to naturalne - no chyba, że była to Einsteinówna ). Nie warto sprawiać ludziom przykrości "dla zasady", lecz jeśli forma odmieniona brzmi naturalnie i nie razi, to osobiście nie rozumiem oporów (poza ewentualnym snobizmem).
Tak a propos Goethego - w okresie międzywojennym usiłowano tłumaczyć obce imiona. Koleżanka (germanistka) pokazywała mi książkę z tamtego okresu - autor: "Jan Wilczychód Gete*" .
* Pisowni nazwiska nie jestem pewien, ale zdaje się, że również było spolszczone. cia102 - Czw Sty 07, 2010 1:08 am
Czyżby tylko przed wojną? To jak mówimy o królowej Angielskiej, o prezydencie Waszyngtonie, o autorze "Kapitału", o takim znanym rzeźbiarzu Buonarrotim itp. itd. Mam wrażenie, że tylko spadek poziomu edukacji powoduje, że imion się nie tłumaczy - bo kto dziś wie, jak przetłumaczyć np. "Jean Baptiste". Andrzej 2xM - Czw Sty 07, 2010 2:09 am
Przytoczone przez Ciebie imiona należą do pewnej wspólnej dla całej kultury europejskiej puli - imion hebrajskich, rzymskich, Świętych. Funkcjonują one równolegle we wszystkich językach naszej strefy kulturowej i logiczne jest stosowanie lokalnych odpowiedników, choć raczej w stosunku do postaci historycznych - mimo, że jest Jerzy Waszyngton, jest też George Walker Bush, a nie Jerzy ... (na usta nasuwa się: Wędrowniczek Busz). Monarchowie są tutaj wyjątkiem.
Starczy tego - polonistą nie jestem. Wracając do Pawła Huelle - ja ciągle nie mogę się uwolnić od "Opowieści chłodnego morza" i wszystkie inne jego książki pozostają w cieniu. cia102 - Czw Sty 07, 2010 2:21 am
Zasadniczy - pokazuje bowiem, że imiona nie wzięły się z niczego, że mają swoje znaczenie i że stoi za nimi piękna tradycja. Ja nie podejmę się oceniania, jak w obcych językach brzmiałyby tłumaczenia polskich imion - po prostu dobrze znam polski, a inne języki - nie tak dobrze. Z drugiej strony imię "Bogumił" kojarzy mi się z "Bogusław" - a te oba - z "Amadeus" albo "Theofilus" - ale może to jakieś bezsensowne skojarzenia?
To dobry przykład - na elementarny brak logiki w podejściu do imion. Andrzej pumeks - Czw Sty 07, 2010 8:35 am Brak logiki ale też konsekwencji. Amadeus, Theophil, Bogumił czy Gottlieb to faktycznie to samo - notabene, Mozart dostał na chrzcie "Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus", a potem przetłumaczył sobie to ostatnie na francuską wersję "Amadé", przy czym zdarzało się też dawniej, że w niemieckich dokumentach było w tym miejscu "Gottlieb". Na naszym gdańskim poletku zdarzało mi się widzieć gdzieś analogiczne "spolszczenie" imienia brata Daniela Chodowieckiego - bodajże jako Bogumił czy Bogusław (odpowiednio Gottlieb/Gottlob). A najlepszym przykładem braku konsekwencji jest to, że "William the Conqueror" to dla Polaków "Wilhelm Zdobywca", a William Shakespeare to William Szekspir - chyba jedyna osoba, której w Polsce pozostawia się oryginalne brzmienie imienia, a spolszcza się nazwisko. Duqq - Czw Sty 07, 2010 11:20 am Jako, ze jestesmy przy takim temacie to pozwole sie wam zadac pytanie, ktore mnie nurtuje. Moze ktos bedzie wiedzial. Ta niekonsekwencja jest obecna w stosunku do monarchow takze i dzisiaj. Mamy krolowa Elzbiete, ksiecia Karola, ale jego synow juz okresla sie mianem Harry i William. Z drugiej strony w Hiszpani mamy sytuacje odwrotna krola nazywamy Juan Carlos II, a jego syn to juz Filip (nie hiszpanskie Felipe), jego dzieci Zofia i Eleonora takze maja spolszczone imiona. Poza tym z tego co zauwazylem to imiona wszelkich poprzednich wladcow Hiszpanii sie spolszcza. Krolowa Danii to spolszczona Malgorzata II, natomiast juz krolowa Holandii to w powszechnym uzyciu najczesciej Beatrix, a jej synowie to Johan i Willem. Takich przykladow niekonswekwencji jest sporo wiecej, oczywiscie opieralem sie na przykladach bedacych w powszechnym uzyciu (miedzy ludzmi, w mediach), a nie na ksiazkach, chociaz w nich takze panuje dowolnosc. Wydaje mi sie, ze po prostu nie ma zadnej ogolnie przyjetej zasady co do tego ktore imiona i kiedy spolszczac, a ktore i kiedy nie. pumeks - Czw Sty 07, 2010 11:25 am Zgadza się. Poprzedni król Belgów był u nas znany na ogół pod francuskim imieniem Baudouin, a powinien być: Baldwin. Z tym, że spotkałem się też z tekstami, w których król Hiszpanii był Janem Karolem, a królowa Holandii - Beatrycze. Generalnie, zasada tłumaczenia imion ma jedną wadę: czasem w języku polskim mamy więcej niż jeden odpowiednik, stąd np. Isztvan może być równie dobrze Stefanem, co Szczepanem, czeski Matej Mateuszem albo Maciejem, itd. Ale zrobiliśmy już straszny offtop 
cia102 - Czw Sty 07, 2010 12:49 pm Ja bym rozróżnił ogólną zasadę od praktyki. Moim zdaniem ta ogólna zasada to tłumaczenie imion - jeśli to tylko jest możliwe. Gdyby np. dziennikarze ją stosowali - to nie byłoby większego zamieszania. Praktyka, zwłaszcza dobrze ugruntowana tradycją - może być inna. Przykład Szekspira jest tu bardzo dobrą ilustracją. Co do nazwisk - te moim zdaniem należy zawsze odmieniać. Mnie do rozpaczy doprowadzają teksty typu "Panu Kazimierzowi Król - z powodu...". A w ogóle to chyba mocno odbiegamy od tematu ;-) Andrzej 2xM - Czw Sty 07, 2010 2:09 pm Ja z kolei uważam, że problem imion wykracza daleko poza wszelkie zasady językowe. W imieniu zawiera się się tak wielki ładunek tradycji, emocji, czasem wręcz magii (o kwestiach praktycznych związanych z rozróżnianiem konkretnych osób nie wspomnę), że teorie językowe mają drugorzędne znaczenie. Jeśli chodzi o mechanizmy, które tym rządzą, widzę co najmniej dwa działające równolegle: - częściej używamy polskich odpowiedników w stosunku do osób, które uważamy w jakiś sposób za "swoje" - należące do naszego kręgu kulturowego, związane z naszą historią, obecne od lat w kulturze. Osób, do których mamy jakiś sentyment, z którymi związani jesteśmy emocjonalnie. - zdecydowanie częściej zastępujemy imiona, których odpowiedniki w języku polskim mają zbliżone brzmienie do pierwowzoru, lub są to imiona popularne (Elżbieta, Krzysztof, Filip). Niezwykle rzadko stosujemy tłumaczenia, które nie mają brzmieniowo żadnego związku z pierwowzorem. Oczywiście można narzekać na nieznajomość języka, ale osobiście uważam, że skoro podstawową funkcją imion jest identyfikacja osób, głównym kryterium powinna być jednoznaczność i intuicyjność tak, aby każdy był wstanie skojarzyć osobę z jej własnym (pierwotnym) imieniem. Powinno to być możliwe bez znajomości języka, z którego imię pochodzi. "Wilczychód", który zapoczątkował dyskusję jest (dla osoby nie znającej języka niemieckiego) jedynie zabawnym określeniem, zupełnie nie do powiązania z "Wolfgangiem". Jan niemal każdemu skojarzy się z Johanem.
Myślę, że dyskusja zasługuje na wydzielenie do "Bla bla bla » Tłumaczenie imion" Pozdrawiam Marek (na szczęście to jedno z tych imion, które nie sprawiają nikomu kłopotu )
Hochstriess - Pią Sty 08, 2010 12:43 pm No jak nie? Rosjanin zawsze powie, że przygląda się Mareku ;-) tobocian - Wto Mar 09, 2010 10:45 am Jak temat "tłumaczenie imion" w tytule to proszę: 
Tobocian - na tym forum staramy się trzymać pewien poziom. To co przedstawiłeś usuwam, bo nawet do blablabla się nie nadaje - nie będę czegoś takiego tu tolerować, mimo całej mojej sympatii dla Ciebie. Danzi |
), szkoła - zlokalizowana na obecne IX LO przy Wilka-Krzyżanowskiego, Kino Znicz i Tramwajarz, boisko przy koszarach między Szymanowskiego, Chrzanowskiego, Grunwaldzką i Słowackiego, wiadukt kolejowy i Strzyża w jego okolicach (zdjęcia zdjęcia zdjęcia PROSZĘ!)