Dawny Gdańsk

[Dostojny Wieśniak]

Świetnie się to czyta. Nie zniechęcaj się brakiem odpowiedzi, bo co Ci tu powiedzieć? Proszę o więcej? No to proszę.

[pieslaw]

[Adamdownunder]

Cytat:

A ja już myślałem, że młodych to nie interesuje, a starsi, no w moim wieku to już raczej niewielu "siedzi przy komputerze".

Ja już chyba nie młody i mam nadzieje że jeszcze nie za stary ale pana gdańskie opowiadania fascynują mnie też aż tak daleko na drugim końcu świata.

[pieslaw]

[pieslaw]

I jeszcze jedno wspomnienie z lat dziecinnych w powojennym Gdańsku.
Lato rok 1947 lub 48, jestem członkiem drużyny Harcerskiej przy Szkole Powszechnej (ówczesna nazwa Szkoły Podstawowej). Kilkunastu kolegów z drużyny skrzykuje się i organizujemy sobie dziki biwak - obóz. Na miejsce "obozu" wybraliśmy sobie las na Bonzaku (dzisiejsza wyspa Sobieszewska). Wyposażeni wszyscy w poniemieckie plecaki menażki i koce oraz otrzymany od rodziców "suchy prowiant" odbyliśmy w szyku zwartym pieszą wycieczkę +-12 km (na Bonzak. W miejscu dzisiejszego mostu pontonowego czynna była wówczas przeprawa promowa. Po minięciu zabudowań pierwszej miejscowości na wyspie udaliśmy się lasem w pobliże wybrzeża morskiego. Na wyspie Bonzak Niemcy bronili się jeszcze jak Gdańsk już był zajęty przez Rosjan i stamtąd ewakuowali się różnymi środkami przeprawowymi na statki stojące na Zatoce Gdańskiej, w związku z czym las ten naszpikowany był ogromną ilością różnego rodzaju sprzętu wojskowego, broni i amunicji. Namiotów nie mieliśmy więc zakwaterowaliśmy się wszyscy w różnych pojazdach wojskowych. Mnie z kilkoma przyjaciółmi przypadła kwatera w samochodzie-ambulansie przeznaczonym do przewozu rannych. Na burtach tego ambulansu przymocowane były w trzech piętrach nosze, więc mieliśmy prawie że luksusowe warunki. Podstawowe nasze zajęcia polegały na przygotowywanie sobie posiłków i zabawy z bronią. Już pierwszego wieczoru obozowisko nasze było dobrze bronione, otoczone kilkoma silnie uzbrojonymi punktami ogniowymi. Zorganizowany został też stały system wartowniczy. Dzisiaj może się wydawać dziwnym, że rodzice nasi nie bali się o nasze bezpieczeństwo i zgadzali się na takie nasze wycieczki. Wyszli pewnie z założenia,że zakazany owoc lepiej smakuje.A że wówczas broni jak też amunicji i różnych środków wybuchowych tak w mieście jak i poza nim były takie ilości, że rodzice nasi zrezygnowali z systemu zakazów na rzecz ostrzeżeń i instruktażu. Przyznać trzeba, że wypadków z bronią było naprawdę stosunkowo mało. Po dwóch dniach kiedy to rodzice nasi wiedzieli, że zabrany z domu prowiant powinien się nam już skończyć, nasze obozowisko wizytował pracujący wówczas w Rzeźni Miejskiej mój ojciec, przywożąc nam "Doczką" z demobilu spory zapas "unrowskich" konserw "Horse meat", które nam bardzo smakowały i umożliwiły przedłużyć czas obozowania do kilkunastu dni. I tak to wyglądał mój pierwszy dziki wprawdzie ale obóz Harcerski. Następny był już zupełnie oficjalny w lesie w Ustroniu Morskim koło Kołobrzegu a koleiny nad jeziorem w Kretowinach w okolicy Morąga na Mazurach.

[tadter]

Fajne.
To byla przynajmniej ADRENALINA !!!

[pieslaw]

FAKT. Ale wolał bym żeby się te czasy nie powtórzyły.

[Krzysztof]

[pieslaw]

[Sbigneus]

"piesław", ładne określenie " na Fijołki'. My to nazywaliśmy "chodzeniem".

[pieslaw]

Przecież ja też wyraźnie napisałem "chodziłem" ;)

[Sbigneus]

sorrrrry

[adzygmunt]

Małpi Gaj, to także było miejsce "na chodzenie" Gdzież to było? Ja wiem, ale jeszcze nie powiem -

[Wiercipietek]

"Małpi gaj" to mało specyficzna nazwa. Lokalnie mogło się tak nazywać wiele miejsc.
Np. mówiono tak na parczek pomiędzy Grunwaldzką a kortami przy Uphagena.

[pawel.45]