Dawny Gdańsk

[rispetto]

[Jarek z Wrzeszcza]

[danziger]

Co do poczty na Chełmie - moja rodzinka mieszka na Cieszyńskiego - no i parę razy zdarzyło się, że listy do nich też przychodziły otwarte (i to krajowe) - a to dlatego, że kiedyś babcia wysłała kuzynowi jakiś banknot w kopercie (został wyjęty przez pocztowców) - od tej pory sprawdzali wszystkie listy "na wszelki wypadek"

[Corzano]

[Gdanszczanin]

Cytat:

Ostatnimi czasy słyszałem w radio jakiegoś pana, który zagwarantował, że w najbliższym czasie PKP będzie dążyło do zmniejszenia czasu przejazdu na trasie W-wa-Łódź. Już niedługo mają osiągnąć standard przewidziany w rozkładzie z lata 39 r

Podobna sytuacja jest z trasą Warszawa-Gdansk. Podobno obecnie ekspresy pokonuja ta trase w tym samym czasie co ekspresy przedwojenne.

[danziger]

[Gdanszczanin]

Nie no nie wierzę że aż tak się cofnelismy , choc tuz przed wojna to pociagi mogly juz jezdic calkiem szybko..

[Zoppoter]

[knovak]

Właśnie wróciłem po dwudniowym maratonie podróży przy uzyciu PKP.
Jako jej podsumowanie i podsumowanie tego wątku proponuję lekturę kometarza Stanisława Tyma z ostatniej "Rzeczpospolitej":

Stanisław Tym
PIES, CZYLI KOT
Nasza codzienność

Poprzedni felieton o "Rejsie" Marka Piwowskiego pisałem w pociągu pośpiesznym "Niemen", który trasę Białystok - Bydgoszcz przejeżdża w osiem godzin, czyli w dziewięć. Ponieważ podróżowaliśmy tym "Niemnem" obaj, mój brat-łata piesek Maciek i ja, więc i psu, i mnie wypadało być przez osiem godzin, czyli dziewięć, bez wody grama, o suchym pysku. Żadnego wagonu restauracyjnego, żadnego bufetu, żadnego zakamarka nawet w przedziale konduktorskim, gdzie sprzedawano by wodę mineralną - nic! Przed odjazdem też żadnego komunikatu, żadnego ostrzeżenia, że ten pociąg w ten upalny piątek jedzie jako ambasada Sahary, czyli szkoła przetrwania. I jechaliśmy tak, zdychając z pragnienia, ale żadnej w tym winy PKP nie było, co wyjaśnił nam konduktor. Otóż Wars, przedsiębiorstwo prowadzące wagony restauracyjne i barowe, ten Wars jest samodzielnym, niezależnym od PKP przedsiębiorstwem i PKP nie ma nic do tego, czy Wars dołącza do składu swój wagon, czy nie. I pan konduktor dodał jeszcze (prawdopodobnie po to, by mnie dobić), że teraz już nie jest tak, jak za króla Ćwieczka, który to król za wszystko odpowiadał. Nie. Teraz jest pełna niezależność i wolność, i niepodległość "wielu różnych podmiotów gospodarczych i prawnych", a suma ich działań to jest właśnie pociąg pośpieszny wiozący pasażerów. - Ale - dodał - wszystkie te podmioty są od siebie całkowicie niezależne.

Już byłem gotów mu uwierzyć, ale sobie przypomniałem, że gdy wsiadam do pociągu InterCity, to wtedy informuje mnie przez głośnik pan konduktor, że "otrzymacie państwo również bezpłatny poczęstunek na koszt kolei". I jest ten poczęstunek bezpłatny, przynoszony przez obsługę Warsu i wszystko, co jest podawane, jest Warsem podpisane. Zatem na koszt kolei to jest czy na koszt Warsu, hę? Oczywiście, może być też tak, że PKP kupuje od Warsu te poczęstunki i wtedy Wars już je za darmo roznosi wśród pasażerów. Z tego jednak wnoszę, że PKP ma możność zawierania jakichś umów z Warsem, które to umowy są zawierane dla dobra pasażerów. A w takim razie, dlaczego PKP nie zawiera umowy, że w upalne dni, na długich trasach Wars ma obowiązek wozić wodę mineralną w każdym pociągu?

Ledwo żywi dojechaliśmy do Bydgoszczy i tylkośmy się modlili, żeby szyny i podkłady kolejowe i trakcja elektryczna były do końca podróży. Bo okazało się z wynurzeń konduktora szynami zarządza jeszcze inna dyrekcja, a prądem napędzającym pociąg to już kompletnie inna. I każdy z tych podmiotów gospodarczych jest niepodległy w swych działaniach i ma własną dyrekcję i radę nadzorczą, i wszystko ma inne niż inni. Tłumaczył mi to dość długo, ale już mi się z tego upału i pragnienia pomieszało, więc nie chcę tu bzdur jakichś napisać, choć i tak pewnie bzdury piszę, co mi wytkną za tydzień różni rzecznicy prasowi podmiotów gospodarczych składających się na to, że pociąg pośpieszny rusza i jedzie w trasę.

A jest jeszcze jedna okoliczność jakiś czas temu jechałem z Łodzi Fabrycznej do Warszawy. Pociąg miał odjeżdżać z Fabrycznej, powiedzmy, o czwartej, a tu już siedemnaście po czwartej i pociąg stoi. I wtedy usłyszeliśmy głos z megafonów PKP, że pociąg "pojedzie z opóźnieniem, które powstało z powodów technicznych, niezależnych od kolei". Tak powiedział głośno i dodał na końcu: "za opóźnienie przepraszamy". Ki diabeł pomyślałem sobie wtedy jak to jest? Kto przeprasza, kogo i za co? PKP z pewnością nikogo nie przeprasza, bo za co ma przepraszać, skoro to nie z winy PKP, tylko z jakichś "technicznych powodów". I bardzo jest możliwe, że te techniczne powody to są jakieś sieroty, które nie należą do żadnego podmiotu gospodarczego, dzięki którym to podmiotom pośpieszny jeździ. Te techniczne powody mogą być bezdomne. I są! Przyczepi się taki bezdomny sierota powód techniczny i ani się go pozbądź. Trzyma się i opóźnia odjazd, a nie należy swołocz ani do Warsu, ani do PKP, ani do tych, co zarządzają prądem w atrakcyjnej sieci trakcyjnej. I teraz będzie mój komentarz, a jest on taki: życzę całemu zespołowi podmiotów gospodarczych i prawnych, dzięki którym stoją pociągi z przyczyn niezależnych i nie wożą wody z tychże przyczyn i nie mają mydła, i papieru też z niezależnych i... życzę, by zardzewiały, zjełczały, rozpadły się w drobne części i niech je kaczki zdepczą. Żenująca nędza umysłowa wszystkich tych połączonych szeregowo i równolegle przedmiotów i podmiotów działa na mnie wymiotnie. I nic już nie dodam do tego Perfekcyjnego Kiczu Podróże organizującego, bo każdej perfekcji należy się szacunek za doskonałość.

Dzisiejszy felieton piszę w poczekalni szpitalnej pewnego warszawskiego szpitala. Mam tam kolegę, który będzie przewożony do Anina, do Centrum Kardiologii, na operację zwaną bajpasy. Wszystko wokół serca ma zatkane cholesterolem i trzeba to wymienić. Po zawale przeleżał dziesięć dni w szpitalu i właśnie go do Anina wiozą. Pojechałem i ja, żeby mu było raźniej. Po dwóch godzinach wróciliśmy z Anina do tego szpitala, z którego wyjechał i znów poszedł do łóżka na leżenie. Na operację pojedzie za tydzień. Nie ma miejsc w Aninie? zgaduje ktoś. Nie, nie! Miejsca są, tylko szpital warszawski nie dopatrzył jednego zalecenia specjalistów z Anina, którzy w swoim czasie przyjechali do tegoż warszawskiego szpitala obejrzeć i przebadać ewentualnych kandydatów do bajpasów. Pięciu wytypowano. I właśnie pięciu pojechało do Anina i pięciu, w tym i mój kolega, wróciło. Nie powinni mieć podawanej aspiryny co najmniej pięć dni przed operacją. A mieli podawaną cały czas, bo ktoś zapomniał wykreślić ją z zestawu podawanych leków. Kto? Lekarz jakiś. Ten lekarz oczywiście zostanie w tym szpitalu i nadal będzie zapominał o różnych sprawach, a pacjenci będą wracali na kolejne czekania. A takich lekarzy jak on jest sporo, a nawet dużo, żeby nie powiedzieć za dużo. A pieniędzy jest mało, żeby nie powiedzieć za mało. Nawet jednak, gdyby tych pieniędzy były góry, to i tak nie będzie ich dość na przelewanie z pustego w próżne tysięcy pacjentów z powodu aspiryny i innych podobnych nieodpowiedzialnych zaniedbań. To tyle.

Mamy czerwiec 2005 roku. W Białowieży w parku leśnicy wycinają drzewa. Drzewa są zielone, gnieżdżą się w nich ptaki. Trudno mi o tym pisać, szczególnie że nie znam całej sprawy, ale wiem z doświadczenia, iż dzieje się tam coś okrutnego bardzo. Argumentem jest zapewne, jak zwykle, uschnięty konar, który może się oberwać i zabić człowieka. Oczywiście należałoby zakazać przechodzenia tamtędy wszystkim do czasu, aż ptaki opuszczą gniazda. Ale nikt na to nie wpadnie w Białowieży, bo tam rządzą szewcy i kucharze. Nie tylko tam zresztą.

Na koniec chcę napisać, że mój dziad po mieczu Franciszek Tym był szewcem, a mój dziad po kądzieli Bolesław Hołowczyc był kucharzem. Pierwszy szył buty, drugi gotował i piekł. Puszczą nie zarządzali.

"Rzeczpospolita" Plus Minus z 25 czerwca 2005r.